Hoi allemaal,
Een enkel jaren geleden ben ik slachtoffer geworden van seksuele intimidatie met ongewenste aanraking. Destijds heb ik hier weinig over willen praten, omdat ik het gevoel had dat het allemaal mijn eigen schuld was en dat ik het dus ook maar zelf moest oplossen. Toen alles een half jaartje bezig was, heb ik uiteindelijk wel aan een paar mensen verteld wat er gaande was, maar daarbuiten hield ik het graag voor mijzelf.
2 jaar geleden ben ik erachter gekomen dat ik hier stiekem toch meer last van heb, dan wat ik eigenlijk had willen toegeven en ben ik door mijn moeder naar de huisarts gestuurd om hulp te zoeken. Ik verloor de controle over mijzelf en ben in een half jaar tijd bijna 20 kilo afgevallen. Doordat de artsen zich meer zorgen maakte over mijn gewicht ben ik de eerste tijd behandeld tegen een eetstoornis, in plaats van het gene waar ik last van had. Toen ik bij mijn laatste therapeut mijn intake had, kwam deze al snel tot de conclusie dat het geen eetstoornis, maar complexe PTSS met een verlaagd zelfbeeld was. Ze gaf aan dat ik opzoek was naar een manier om controle terug te krijgen in het leven en dat mijn manier hiervan eten en mijn gewicht was. Mijn huisarts bleef maar doorgaan over de eetstoornis, maar ik wilde hier niet voor behandeld worden(want naar mijn mening heb ik dit niet), waardoor ik inmiddels al een jaar zonder hulp zit en alle ballen in mijn eentje probeer hoog te houden.
Buiten mijn laag zelfbeeld, heb ik ook erg veel last van paniekaanvallen. Deze komen en gaan, wanneer ze het zelf willen, maar een duidelijke trigger voor mij is mannen. Vroeger ging ik graag baantjes trekken bij ons plaatselijk zwembad, maar dit durf ik niet meer omdat ik bij iedere man die naar mij kijk of met me praat het idee krijg dat hij verkeerde bedoelingen heeft. Ook tijdens een avondje op stap met vriendinnen zorgt dit voor veel spanning. Het liefst vermijd ik zulke plekken dan ook.
Daarnaast is voor mij het stukje intimiteit in een relatie erg moeilijk. Ik heb een aantal keer gedate met een jongen, maar op het moment dat het dan bij intimiteit komt, loop ik vaak vast. De mannen met wie ik heb gedate begrijpen dit vaak ook niet of maken opmerkingen waardoor ik mezelf alleen maar vervelender ga voelen.
Zijn er meer vrouwen (mannen kan natuurlijk ook), die zich herkennen in mijn verhaal en hoe gaan jullie hier mee om?