Hoi ​@Jiva 

als ik het goed begrijp vind je dat je jezelf een beetje te bescheiden heb opgesteld.

Op zich is bescheiden zijn wel een mooie eigenschap, iets waar je trots op mag zijn.

Zoals je zelf al zegt moet je voorkomen dat je jezelf teveel wegcijfert. Jij bent net zo belangrijk als ieder ander.

Goed dat je dat al het ontdekken bent. Goed gedaan. Dat met die huisarts. Voor jezelf opkomen. Het voelt misschien nog wat onwennig om te doen, maar ga zo door. Je hebt groot gelijk.

Je mag wel ‘even met je vuist op tafel slaan’, zeggen waarom iets belangrijk voor jou is. Uit jouw berichtje merk ik dat je daarbij ook gewoon je fatsoen gebruikt. Lekker bezig, zou ik zeggen.

Wat vind je het moeilijkst om te doen?

Wat zou je nog graag willen leren of kunnen dat nu nog 'moeilijk’ is?

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hi ​@M en Ms 

wat is het fijn om zo een warme en begripvolle reactie te ontvangen, dank je wel! Het doet me goed om te horen dat ik ook volgens een onbekende de juiste ontwikkeling doormaak. 
 

De vragen die je stelt zijn ook prettig. Ik vind het erg moeilijk om om te gaan met weerstand en onbegrip. En dat vooral in  situaties die er voor mij belangrijk zijn. Ik neig dan naar stil vallen en voor het moment toe te geven, maar ik wil mezelf kunnen uiten en een grens aangeven, zodat in de toekomst anderen ook weten dat ik bepaalde dingen niet prettig vind. 
 

Om maar even het voorbeeld te nemen met de huisarts. Ik ben geen fan van chemische medicijnen, maar dat is wat de arts aanbood met adviezen die niet bij mijn levensstijl of karakter passen. Ik was ziek, maar nog steeds erg helder in bewustzijn. Mijn vragen en de heldere houding waren bij de arts niet in dank afgenomen. Ik denk ook omdat de meeste artsen niet gewend zijn veel kritische vragen te ontvangen en meestal met vertrouwen opgevolgd worden. Alleen op dat moment nam ik uiteindelijk wel aan wat de arts mij voorschreef, ik wilde dat de irritatie stopte, terwijl ik in retrospect met een paar vragen meer, minder sterke medicatie, dus ook minder bijwerkingen, zou krijgen. 

Ik zou graag willen leren hoe ik wel mezelf kan uiten, zonder dat ik daarbij onnodig hard of bijna brutaal overkom - of naar het andere uiterste val, gewoon toegeven. Ik vind het lastig om niet aan mezelf te twijfelen vooral als het dialoog bijna een ‘spel’ van overtuigen word. Ik denk dat ik dan gewoon moet zeggen, ‘ik stop met dit gesprek, want ik zie niet in dat dit goed uit gaat pakken voor mij ()’ of iets dergelijks. Maar het is soms erg lastig om mijn kalmte en beleefdheid te bewaren en dan klap ik dicht. Ik voel me dan zo niet gerespecteerd, terwijl ik juist wel de menselijkheid van de ander in zie en daarom niet in boosheid wil reageren. Ook moet ik accepteren dat als mensen niet met mijn grenzen om kunnen gaan, misschien ook niet zo dichtbij mij moeten staan. 

Dank je voor de inzichten. Ik hoop dat het jou goed gaat ​@M en Ms 

 Hoi ​@Jiva 

allereerst wil ik zeggen dat je er geen gras over laat groeien.

Je bent echt bezig met jezelf te ‘ontwikkelen’. Dat het niet in één keer precies gaat zoals je zou willen is niet erg. Het zou natuurlijk al te mooi zijn als je dat zou lukken, maar elke keer een stapje maken is iets waar je trots op mag zijn.

Je kunt 'dingen’ waar je nu nog niet 100% tevreden over bent altijd proberen om een beetje ‘anders’ te doen in de toekomst.

Het is een kwestie van volhouden aan de ene kant en niet bang zijn om 'dingen’ uit te proberen aan de andere kant.

Wees trots op de dingen die je al bereikt heb. Werk aan dat wat je nog wilt veranderen.

Bedankt voor jouw complimentje. Dat is heel aardig en een opsteker 

Nu over jouw vraag hoe je niet ‘boos’ of 'brutaal’ overkomt.

Om elkaar (in principe geldt dit voor elk contact) goed te kunnen begrijpen, 'moet’ je elkaar ook een beetje kennen. Je voor elkaar proberen open te stellen. Je hoeft nu ook weer niet ‘iedereen, alles’ te vertellen, maar als die ander jou niet goed (genoeg) kent, dan kan ie alleen maar af gaan op wat hij 'ziet en weet’ over jou.

Het kan dus helpen om hier en daar dingen duidelijk te maken op een aangename manier.

Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'misschien is het handig als ik iets over mezelf vertel, zodat we elkaar beter kunnen begrijpen'. Het is een hele vriendelijke manier om duidelijk te maken hoe je over 'dingen’ nadenkt. Het komt niet 'betweterig of pushend’ over.

Kritisch zijn is goed, maar 'te kritisch zijn’ kan betweterig overkomen en die ander kan zich daardoor ‘aangevallen’ voelen.

Bijvoorbeeld: 'val’ jouw huisarts 'niet aan’ als je het niet fijn voelt hoe die jou behandeld. Hij of zij heeft het beste met jou voor. Hij/zij kan ook alleen maar reageren op wat hij/zij geleerd heeft (zijn kennis) en op wat hij/zij 'terug krijgt’ van jou. Dat zijn verbale, maar ook non-verbale reacties. Dingen die je zegt en dingen die je doet, om het simpel te zeggen.

Twijfel niet aan zijn kennis aan de ene kant, maar stel wel vragen waar je mee zit. Probeer die op een manier te 'verpakken’ die prettig is. Dit kun je bijvoorbeeld doen door een korte samenvatting van jullie gesprek te geven en daarbij een vraag te stellen.

Voorbeeld:

‘als ik het goed begrijp, dan zegt u dat ik het beste 'dit en dat kan doen', maar ik begrijp niet goed waarom ik dus niet 'zus en zo’ kan doen. Kunt u uitleggen wat het voordeel is van wat u voorstelt en het nadeel van waar ik aan zit te denken.

Je kunt verder zeggen dat je 'niet zo'n fan’ bent van al die medicijnen en je afvraagt of er niet een andere manier is om tot een ‘oplossing’ te komen.

Volgens mij zeg je dan WEL wat je wilt zeggen, maar op een manier die NIET AANVALLEND voor die ander is.

De manier waarop je dingen vertelt, kan een groot verschil maken

.

dat zou ik zoveel mogelijk proberen te vermijden.

Het is idd een oplossing, maar niet een oplossing waar jij het beste mee geholpen bent, in mijn ogen.

Beter probeer je een korte samenvatting te geven. Je wint hierdoor tijd. Zet dingen voor jezelf en die ander op een rijtje èn je krijgt hopelijk daardoor een duidelijker en bevredigender antwoord. 

Beter een dialoog dan een 'tegenstelling’ waar je moeilijker uit gaat komen.

Als ik jou was, zou ik eens rustig over nadenken en uiteindelijk een manier proberen te volgen die voor jou het beste werkt.

Het is ook niet erg om bijvoorbeeld op een briefje wat steekwoorden of een heel verhaal op te schrijven. Je kunt het briefje, af en toe, zelf even lezen om niets te vergeten. Ook kun je het briefje aan die ander laten lezen, zodat die beter snapt hoe jij over bepaalde dingen denkt.

Hopelijk kun je hier iets mee.

Als je nog vragen hebt dan lees ik het wel.

Succes alvast.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms