Hoi allemaal! Ik ben 20 jaar oud en ik heb een probleem waar ik met niemand over durf te praten. Toen ik 15 was werd ik voor het eerst echt verliefd. Ik kreeg een relatie met die jongen maar het duurde maar 4 maanden. Hij was mijn eerste voor alles. Ik geloof hier niet eens echt in maar hij voelde als mijn soulmate. We waren allebei een beetje “anders” dan anderen. We kampten allebei met depressieve gevoelens en suïcidale gedachtes. Soms voelde het alsof hij de enige was die mij echt begreep, en ook andersom. Hij maakte het erg spontaan uit zonder duidelijke reden. In de twee jaar nadat hij het had uitgemaakt is hij meerdere keren soortvan terug gekomen. Hij deed dan weer helemaal alsof hij me terug wou voor een paar maanden en daarna ghostte hij me weer voor een paar maanden. Die band die we hadden is nooit weggegaan, maar onze (vriendschappelijke) relatie was zo instabiel. Ik had altijd hoop dat het ooit weer meer ging worden, maar het kwam nooit. De laatste keer dat hij spontaan geen contact meer wilde was ik boos, ik voelde me in de steek gelaten. Ik besloot toen dat ik opgaf.
vrij snel hierna begon ik te praten met een jongen die ik had ontmoet op werk. Ik had hier verder geen verwachtingen bij. Na een maand vroeg hij mij op date. Ik besloot het wel te doen voor de leuk en ik dacht dat het toch niet zo serieus zou zijn. Op de date vroeg hij of ik zijn vriendin wilde zijn, en ik heb ja gezegd. Vooral omdat ik op dat moment geen reden kon bedenken om nee te zeggen. Ik was niet verliefd op hem, maar hij was super lief, slim en op elk vlak helemaal mijn type. Ik wou het een kans geven en als het geen succes was kon ik het altijd nog uit maken. Dat is de mindset waarmee ik de relatie in ging. Deze jongen heeft mijn verwachtingen zwaar overtroffen. Alles dat ik ooit heb gewenst in een partner is hij. Ik werd vanzelf verliefd en ik was super blij met de relatie.
Ik had verwacht dat als ik opnieuw verliefd zou worden dat ik vanzelf over mijn ex heen zou komen, maar dit bleek niet het geval te zijn. Na een paar manden in de relatie kwam ik mijn ex tegen. We hadden niet gesproken, maar ik was ineens helemaal in de war. Dat gevoel is niet meer weg gegaan. Ik ben inmiddels twee jaar samen met mijn vriend, en ik mis mijn ex nog steeds. Ik huil nog steeds over hem, ik denk nog steeds aan vroeger, en ergens diep van binnen zit er nog steeds een beetje hoop dat we elkaar ooit weer terug vinden. Ik snap alleen niet waarom. Ik heb een perfecte relatie. Soms denk ik zelfs aan mijn ex als ik intiem ben met mijn vriend. Na een kleine stalksessie ben ik er vorige week achter gekomen dat mijn ex een nieuwe relatie heeft. Mijn hart brak opnieuw. Hij is nu de vriend van een andere meid, waardoor ik me nog schuldiger voel. Ik weet niet wat ik moet met mezelf en deze gevoelens. Mijn vriend heeft geen idee dat dit speelt. Ik denk dat als ik er eerlijk over zou zijn dat hij bij me weg gaat. Ik schaam me en ik weet niet wat ik moet doen.
Zijn er anderen die misschien iets vergelijkbaars hebben meegemaakt? Hoe zijn jullie er mee omgegaan?
Liefs 🩷