Hey allemaal, ik denk dat dit een lang bericht gaat worden want ik weet niet hoe ik het allemaal goed uit moet leggen.
Ik begin met dat ik me heel erg eenzaam voel. Ik heb 0 vriendinnen of vrienden en ik zit dus ook niet in vriendengroepen ofzo. Ik heb ook geen vriend en eigenlijk niemand behalve mijn moeder waar ik gezellig mee kan kletsen. Ik wil echt zo graag een vriendengroep en een vriend, maar ik ben een ontzettend saai en verlegen persoon en ik praat niet makkelijk en ik maak nooit iets mee om over te praten. Ik heb dit jaar een tussenjaar genomen omdat ik de eerste 4 dagen op de opleiding zo heftig en spannend vond dat ik het niet meer aan kon. Dat was mijn enige hoop om een beetje het leven te krijgen wat ik graag wil, maar dat is dus mislukt. Ik zit nu dus eigenlijk alleen maar thuis of ik ben bij mijn paarden. Wat mijn eenzaamheidsgevoel nog erger maakt is dat mijn zus letterlijk alles heeft wat ik wil. Ze heeft veel vrienden en vriendinnen, elk weekend of avond wel iets te doen met mensen, zoals uitgaan en feestjes of gewoon gezellig met vriendinnen en noem maar op. Ze heeft ook al veel ervaring met jongens en schept daar graag over op tegen mij en ze schept ook op over wat ze allemaal meemaakt. Haar hele fotogalerij staat vol met foto’s van wat voor leuke dingen ze doet en met wie enzo en het doet me zo veel pijn dat ik helemaal niks heb. We verschillen trouwens maar 1 jaar dat zij ouder is. Ik heb wel een soort van vriendin, maar we hebben eigenlijk alleen maar contact als het haar uitkomt, als ik ooit iets stuur wordt ik compleet genegeerd of het gaat alleen maar over haar en haar vriend. Ik ben gewoon heel jaloers op iedereen om me heen die heel veel hebben wat ik ook wil, maar op de een of andere manier ben ik gewoon nergens leuk genoeg voor. Ik had ooit een vriendinnetje maar zij was twee jaar jonger en echt een stuk meer verlegen dan ik en nu heeft zij ook heel veel vriendinnen en een vriendje en wij hebben helemaal geen contact meer. Ik snap niet waarom ik niet kan zijn hoe ik wil zijn en het doet me zo veel pijn dat ik 18 ben en gewoon echt een verschrikkelijk saai leven heb. Ik doe echt mijn best maar het lukt gewoon nooit en ik heb de hoop eigenlijk opgegeven. Ik weet niet meer wat ik moet doen en ik ben gewoon echt heel erg verdrietig over hoe mijn leven er nu uit ziet. Als ik volgend jaar weer naar school ga hoop ik dat er iets gaat veranderen, maar voor nu ziet het er niet zo goed uit. Het is ook niet dat ik depressief ben want ik heb gelukkig de paarden waar ik veel ben en echt plezier uit haal. Maar ik wil gewoon zo graag leuke dingen gaan meemaken en herinneringen maken, maar ik weet gewoon echt niet met wie en hoe en wat ik dan moet doen om leuk te zijn. Ik heb ook geen bijbaantje meer omdat ik daar ook werd buitengesloten. Alle jongere werknemers deden leuke dingen met elkaar en ik was de enige die er niks van wist en niet mee was en dat heeft me ook veel pijn gedaan. Ik ben nu ook veel te bang om weer ergens anders te gaan werken. Ik wil ook op werk gewoon leuk zijn, net zoals mijn zus, want iedereen mag haar en ze vertelt alleen maar leuke verhalen over mensen en ik snap gewoon echt niet dat ik zo saai ben. Ik wil het echt veranderen, maar ik ben er gewoon klaar mee en het is ook al erg laat omdat ik al 18 ben. Ik weet niet meer wat ik moet doen… is er alsjeblieft iemand die me kan helpen? Ik heb het echt nodig