Ik ben vandaag gestopt met mijn opleiding, die pas 4 dagen bezig was. Ik voelde me er zo niet thuis, omdat ik alleen zat en ik zag iedereen samen reizen terwijl ik alleen in het ov zat. Ook mijn klasgenoten gingen allemaal samen zitten, terwijl ik al een tafel had waar nog heel veel mensen bij konden en ik weet 100% procent zeker dat ze me gezien hadden. Dat is eigenlijk niet de reden waarom ik gestopt ben, maar ik ben gewoon super onzeker en ik was heel bang om de school in te lopen en ik was een keer te laat en ik durfde het lokaal gewoon niet in te lopen omdat ik bang was dat de hele klas mij aan zou kijken terwijl ik een plek moest zoeken. Ook wist ik eigenlijk al dat de opleiding niks voor me zou zijn voordat ik eraan begon, maar ik weet gewoon helemaal niet wat ik wil doen en dit was wat het beste overeen kwam. Maar uiteindelijk toch niet. Ik ben dus vandaag meteen naar huis gegaan toen ik aan kwam en toen met mijn vader besloten te stoppen. Toen ben ik ook naar de huisarts gegaan en nu moet ik een afspraak maken bij een psycholoog.
Ik voel me alleen nu echt super verdrietig omdat ik nu een tussenjaar heb en er eigenlijk nu een beetje spijt van heb, ookal wist ik dat ik daar heel ongelukkig zou worden. Maar ik had toch nog een heel klein beetje hoop dat ik eindelijk mijn droomleven zou krijgen (uitgaan, afspreken met vriendinnen, een leuke vriendengroep hebben, op vakantie gaan met vrienden, misschien een vriend krijgen wat ik al heel lang wil, omdat ik heel erg achterloop. Ik ben namelijk 18 en nog nooit iets meegemaakt met n jongen, terwijl ik het echt heel heel heel graag wil, omdat ik normaal wil zijn. Ik weet gewoon niet hoe ik het allemaal goed uit moet leggen, maar ik weet echt niet wat ik nu een jaar lang moet doen. Werken? Andere studie zoeken en later aansluiten? Maar dat is eigenlijk ook te spannend voor mij. Ik heb ook sinds kort geen bijbaantje meer, ook vanwege mijn onzekerheden en omdat ik heel erg buitengesloten werd. Alle jongere werknemers hadden namelijk een groepsapp met z’n alleen waar ik niet in zat, omdat ik waarschijnlijk heel verlegen was op werk en iedereen me daarom saai vond.
Ik wil heel graag iets doen dit jaar om toch een beetje leuke dingen mee te maken en mensen te ontmoeten. Ik ben 18 en ik wil zo veel doen wat iedereen van mijn leeftijd heeft, maar ik kan het gewoon niet en dat doet me echt heel veel pijn. Weet iemand wat ik dan in dit jaar kan gaan doen? Of hoe ik op een andere manier een leuk leven kan gaan hebben. Ik weet dat ik er zelf iets voor moet doen, maar een eerste stap in de goede richting is al heel fijn.
Gestopt met opleiding, tussenjaar
Ik snap heel goed hoe je je voelt. Toen ik op de middelbare school zat heb ik me vaak ook ontzettend eenzaam gevoeld. In de eerste klas van de middelbare had ik tot Februari geen vrienden. Niemand wilde naast me komen zitten of probeerde vrienden met me te zijn. Ik weet niet precies waarom, maar misschien was ik te saai voor hen. Op een gegeven moment begon een jongen me ook te pesten en claimde hij dat ik alleen maar “gedachte vriendjes” had. Na een paar maanden had ik er genoeg van en vroeg ik wat jongens van mijn klas die me wel aardig leken of ze wilde afspreken met mij. Ze waren heel aardig en ik ben uiteindelijk goede vrienden met hen geworden. De jaren daarna kreeg ik steeds meer vrienden, ook toen ik in nieuwe klassen werd geplaatst waar ik nog niemand kende. Ik kreeg veel meer zelfvertrouwen en ik leerde met wat voor soort mensen ik graag om wilde gaan en begreep ik mezelf ook steeds meer.
Een paar jaar later kwam de zesde klas en werd ik in een klas geplaatst waar iedereen elkaar al kende, behalve dat ik niemand echt kende en geen vrienden had. Ik heb toen een heel jaar alleen gezeten. Ik had een enkele klas met een vriend van mij(pfieuw), maar alle andere lessen moest ik alleen zitten. Ik ging op een plek zitten en iedereen liep me voorbij. Ze gingen bij elkaar zitten en negeerden mij compleet.
Ook had ik moeite met meisjes. Ik had nog nooit gezoend met een meisje of een vriendin gehad. Hoe graag ik ook een vriendin wilde. Ik was gewoon nooit dapper genoeg om een meisje te vragen of iets in die richting. Sommige jongens kwamen erachter hoe onervaren ik was en begonnen met belachelijk te maken(Ik haat die gasten nog steeds zo erg, echt niet normaal gewoon).
Na de zesde klas was ik helemaal klaar met school en wilde ik gewoon even de tijd hebben om te kunnen herstellen van al die eenzaamheid en pijn die mij werd aangedaan. Ik ben toen een tussenjaar gaan doen en op aanraden van mijn ouders ben ik toen vrijwilligerswerk gaan doen in het buitenland.
Via de organisatie European Solidarity Corps heb ik drie vrijwilligersprojecten gedaan in verschillende Europese landen met allemaal vrijwilligers van 18-30 jaar van verschillende landen uit Europa. Ik deed groepsprojecten, dus ik kwam in groepen van gemiddeld 12 mensen terecht met wie ik allemaal in een huis ging wonen.
Ik ben toen begin september naar Frankrijk gegaan voor twee weken om mee te helpen aan de renovatie van een middeleeuws kasteel. Ik heb daar veel mensen ontmoet en vroeg ik een meisje die ik leuk vond. Jammer genoeg wees ze me af, maar de rest van de mensen waren heel aardig.
Ik ben toen eind september naar Italië gegaan voor twee maanden, waar ik mee heb geholpen aan de bevordering van landbouw, waar ik ook allemaal leuke mensen had ontmoet.
Toen heb ik een paar maanden gewerkt in Nederland voordat ik opnieuw naar het buitenland ging voor een vrijwilligersproject. Ik ging naar Turkije voor twee maanden waar ik meehielp aan de bescherming van zeeschildpadden en de preservatie van stranden. Daar ontmoette ik ook mijn eerste vriendin, die ontzettend leuk was.
Met dit lange verhaal wil ik zeggen dat het leven misschien nu nog heel donker en eenzaam lijkt te zijn. Ik vind het heel naar voor je dat je je zo vervelend voelt en bent gestopt met je opleiding, maar ik wil je meegeven dat het in ieder geval allemaal stukken beter gaat worden en dat je misschien een beetje geschrokken bent van die hele ervaring op je opleiding, omdat je zulke hoge verwachting had. Nu je een tussenjaar doet zal ik je aanraden om vooral veel te gaan reizen en nieuwe mensen te ontmoeten dat is echt wel een stuk leuker dan thuis in je eentje een beetje eenzaam te zitten zijn. Ik wens je veel succes en plezier in je tussenjaar! Voor mij was het in ieder geval het beste jaar van mijn leven. Nu moet ik zelf weer aan de bak op de universiteit, maar dat is ook wel leuk hoor.
- quote verwijderd-
Heel erg bedankt voor je antwoord. Het geeft me wel een beetje hoop dat mijn leven ook beter gaat worden. In ieder geval heel fijn dat het bij jou gelukt is😊
Geen dank hoor. Ik ben nog steeds mijn ervaringen van de middelbare school aan het verwerken, dus voor mij is het ook heel fijn om dit te kunnen delen. Maar eerlijk gezegd heb ik het ook nog niet allemaal uitgevogeld en heb ik veel gevoelens waar ik mee worstel, dat is ook de reden waarom ik op dit platform zit. Daarom heb ik eigenlijk niet het gevoel dat het me gelukt is, maar ik ben blij dat ik je hoop heb mogen geven en je toch een beetje beter heb laten voelen.
Hoi
Zelf doe ik nu ook een tussenjaar. Ik was al aan een opleiding begonnen maar dat was toch niet iets voor mij dus heb ik, in overleg met m’n ouders natuurlijk, besloten een tussenjaar te nemen. Dat voelde in het begin een beetje als een mislukking. Ik ben ook 18, bijna 19, en vrienden en m’n broer zijn allemaal bezig met studeren en het studentenleven en ik dacht eerst dat ik dus achterliep of zo. Uiteindelijk bleek dat best mee te vallen en ben ik blij met de beslissing.
Als werken voor jou nu geen optie is dan is vrijwilligerswerk idd een goed idee. Misschien is een jongerengroepsreis ook wat voor jou. Jonathan zegt het ook al, je moet er wel op uit als je nieuwe mensen wilt leren kennen. Als je alleen thuis blijft zitten wordt dat lastig.
Heel veel succes en plezier met je tussenjaar! Het gaat vast goed komen!
Enter your E-mail address. We'll send you an e-mail with instructions to reset your password.