Veranderingen in je leven

Hoihoi,Sinds een jaarje woon ik op mijzelf en kon mezelf goed redden. Ergens vond ik het erg leuk en fijn en heb nu ook een mooie ervaring. Alleen is er veel veranderd, waardoor ik het even niet meer aankan om op mezelf te wonen. Ik wil weer terug naar huis. Mijn studie en werk staan op een laag pittje. Ik volg een dagbehandeling van 2 en een halve dag. Het is zwaar en intens, maar wel heel belangrijk. Ik voel heel veel gemis en heb reuze behoefte aan een warme arm om me heen en een een veilige plek. Waar ik terug op kan vallen om even niet alles alleen te hoeven doen.De huur is hoog en mijn stufie is weg gevallen te hoge verwachtingen van mijn studie en door autisme. De druk die te hoog werdt waardoor ik een eetstoornis ontwikkelde. Voor nu houd ik mijn studie aan om nog meer vertraging te voorkomen. Werk heb ik nodig om mijn huur te betalen. Mijn vaste lasten zijn te hoog voor mijn inkomen. Ik draai flink verlies. En lijk geen recht te hebben op bepaald

Heyy allemaal, Ik heb een klein vraagje, gewoon uit nieuwsgierigheid. Welke opleiding doen jullie/hebben jullie gedaan en welke baan willen jullie gaan doen/ doen jullie nu? xx Eenmeisje004

Ik heb moeite met over mijn ex heen te komen.We hebben 7 maanden een relatie gehad en hij is al meerdere keren vreemd gegaan.Hij heeft het uitgemaakt na 4 maanden maar een maand later wilde hij weer een kans. Die heb ik gegeven.We hebben het weer geprobeerd, maar na twee maanden heeft hij het weer uitgemaakt. Toch zit hij mij steeds te bellen dat hij mij mist en nog van mij houdt, terwijl hij allang andere meiden heeft.Hij zegt dat t met mij anders was dan met hun. Dat ik speciaal ben.Ik trap er steeds in.Ik heb hem al meerdere keren geblokkeerd, maar toch deblokkeer ik hem weer.Kan iemand mij hierbij helpen?

Het begint hiermee,5 jaar geleden is mijn moeder overleden, na wat veranderingen ging alles wel weer de rit op, taken werden verdeeld en alles liep op die manier.echter de laatste tijd begint mijn vader futloos te worden, hij zit de hele dag thuis met “pijn in zijn buik” waardoor hij ook in de ziektewet is gaan lopen. Het is niet leuk maar ondertussen wordt het huis en zichzelf verwaarloost, een hond die tegen de tijd aanloopt en soms incontinent schijnt te worden, en wel wat andere zaken wat vooral betreft het schoonhouden van het huis.mijn moeder zei altijd tegen mij, het moet schoon zijn anders schaam ik me dood, en toen was het ja ma. Ja ik snap nu precies wat ze bedoeld want als er visite komt sta ik altijd te boenen zodat alles schoon wordt en degelijk om naar te kijken. Want de andere 2 thuis doen het niet Maar ook telkens als ik met een probleem of een puntje kom dan wordt er niks mee gedaan en krijg ik te horen: maar ik zie het niet zo

Mijn huidige situatie is dat ik zo’n 3 maanden een hele fijne relatie heb met mijn vriend. Wij wonen 1,5 uur van elkaar vandaan wonen dus wij rijden regelmatig naar elkaar toe. Dit bevalt goed maar we hebben het steeds vaker over samenwonen. Hij woont al op zichzelf. De kans is zeer groot dat ik naar hem toe ga verhuizen. Alleen voor mij is dit best een grote stap omdat ik naar een compleet andere omgeving ga en er komt best veel bij kijken. Hij begrijpt dit wel en we kunnen er fijn over praten. Ik heb het momenteel ook niet zo fijn meer op mijn werk maar ik vind het lastig om opzoek te gaan naar een nieuwe baan omdat ik niet weet in wat voor tijdsbestek wij zullen gaan samenwonen. De vraag die ik mezelf steeds stel is: moet ik in de buurt van waar ik nu woon een baan gaan zoeken of al in de buurt van mijn vriend? Aan beide opties zit een ‘maar’. Bij optie 1 is de kans groot dat ik al na een korte tijd ontslag zal gaan nemen als ik daadwerkelijk op korte te

Heyy allemaal, Door mijn huidige situatie ga ik volgend schooljaar naar of het MBO, of de VAVO. Nou ga ik bij de laatste volgende week kijken, maar ik zou graag jullie mening willen. Zijn hier mensen die op dit moment VAVO doen of hebben afgerond? Alvast bedankt! :)xx Eenmeisje004

Hoi iedereen, ik ben Lieke en ik ben 20 jaar.In december 2024 ben ik mijn moeder verloren aan kanker. Ze was mijn beste vriendin. Sindsdien struggle ik met mijn mentale gezondheid.Ik heb een vraag voor degene die ook een groot verlies te verwerken hebben; met wie praten jullie erover? Met een dierbare of een professionel? En wat voor professionel is het? (Huisarts, rouwcoach etc). Ik wil dat weten om te kijken wat mij misschien kan helpen, wellicht dat iemand iets kan aanbevelen.Alvast bedankt. 

Hi, Dit topic schrijf ik voor iedereen die binnenkort 18 wordt of net 18 is geworden.Natuurlijk veranderen er best wel wat dingen als je 18 wordt. Maar uiteindelijk is het vooral dat er wettelijk iets veranderd. Het is niet dat je je opeens volwassen voelt.Allereerst zal ik mee beginnen dat je op de website van de rijksoverheid een paar vragen kan invullen en kan zien wat er allemaal veranderd en je misschien moet doen. https://www.rijksoverheid.nl/onderwerpen/achttien-jaar-worden/vraag-en-antwoord/checklist-bij-18-jaar-worden Ik zal hier zelf wat tips geven en dingen uitleggen. Met als belangrijkste in de volgorde: DigiD, zorgverzekering, zorgtoeslag, studiefinanciering. Iets minder belangrijk, maar toch ook van belang zijn donorregister en stemrecht.De alleree

Ik werk sinds 2 jaar als docent en doe dan naschoolse activiteit van 1 a 2 uur, het verdiend niet veel geld, kan maar net bijstand halen en dan werk ik elke dag aan zo een les terwijl het maar een paar uurtjes in de middag zijn, daarna alweer bijkomen.Ik ben verhuisd, had een andere baan gevonden als tegelzetter maar die relatie is uitgegaan (werkte met een vlam), en ik ben nu zwanger van hem en ga naar de abortuskliniek.Was burn out tegen de zomervakantie, toen met dat tegelzetbaantje toch nog door kunnen gaan want het is niet zo emotioneel vermoeiend. Maar nu merk ik dat ik 1 les al te veel vind en geen motivatie heb om mijn werk uit te voeren, het is zo frustrerend om te denken dat ik ook maar 460 euro ermee verdien terwijl als ik bij uwv aanklop krijg ik 1300, maar ja dan moet ik wel zielig doen over mijn levens crisis. dus ja, doorzetten en toch nog actief blijven in de maatschappij? Of het opgeven en me ontzettend opgelucht voelen? 

Hoi allemaal,Ik zit nu ik mijn tussenjaar en heb ik besloten over een paar maanden te beginnen met werken, totdat het volgende schooljaar begint en ik verderga met mijn studie.Online lees ik dat ik mijn officiële naam moet gebruiken op mijn CV of het aanmeldingsformulier voor de universiteit. Maar ik wil graag een nieuwe roepnaam voor mijzelf, omdat mijn "oude" naam me doet denken aan een moeilijke periode uit het verleden die ik graag zou willen achterlaten. Sinds ik kind was heb ik al een andere naam gewild, ook omdat die best lang is en daardoor moeilijk te spellen en uit te spreken is. Ik ervaar ook vaak ongemak als ik mijn naam moet zeggen wanneer ik mezelf introduceer. Om deze redenen zal mijn nieuwe roepnaam ook volledig anders zijn dan mijn wettelijke voornaam. Ik twijfel hier nog over, want ik ben bang dat het awkward zou worden als ik iemand tegenkom die me kent bij mijn oude naam en me daarmee aanspreekt. Of dat iemand doorvraagt waarom mij roepnaam z

Ik ben 19 jaar oud en ik studeer tegenwoordig in (naam stad). Ik zit op kamers, maar ga nu van vrijdag-maandag naar huis. Ik vind het erg lastig om op maandag weer te vertrekken. De mensen zijn niet per se onaardig op m’n studie, maar ik voel een heel groot verdriet en somberheid. Nou ben ik ook gediagnosticeerd met een angststoornis en somberheidsklachten, maar de somberheid neemt toe als ik naar (naam stad) moet. Ik weet dat ik wel moet studeren, een tussenjaar heb ik gehad, maar ik wil eigenlijk niet meer. Het is pas de eerste maand, maar ik weet niet of ik het volhoud. Daarnaast heb ik nu 8 maanden een hele fijne relatie, waarin ik me ontzettend gelukkig voel. Ik wil graag samenwonen, maar hij werkt op 2 h afstand van (naam stad). En het is misschien ook te vroeg en ik ben te jong. Maar ik weet over het algemeen niet zo goed wat ik moet doen, dus ik vroeg me af of er herkenning is hier. Naam van de stad aangepast door In Je Bol, in ve

Heyy allemaal, Ten eerste, ik voel me nu net een brugklasser die voor het eerst naar de middelbare school gaat haha. Ik ga volgende week starten op de Vavo (zie Vavo (volwassen onderwijs) | In je bol Community) en heb eind deze week een introductiedag. Nieuwe opleiding, nieuwe school, ik ken er geen mensen, etc. etc. Nou vind ik het vrij spannend, ook omdat ik vrijwel geen informatie heb over wat je op die dag kan verwachten, behalve de tijdstippen. Ik ben graag altijd een beetje voorbereid haha. Ook zit ik weer alleen in een klas met allemaal nieuwe mensen en ik ben niet super sociaal ofzo. Nou weet ik dat het uiteindelijk allemaal goed komt, ook met vrienden maken, aangezien er waarschijnlijk veel mensen zijn die niemand kennen in die klas, maar toch. Heeft iemand tips voor de introductiedag, en hoe was jouw introductiedag op de n

Hallo iedereen hier,  ik ben een dame van 21, mijn naam is Linda. Aangenaam kennis te maken met iedereen.  Ik zal maar meteen even met de deur in huis vallen, ik had mijn passie werk gevonden (Pedagogisch medewerker in de kinderopvang), maar door ervaringen, en het lastig te vinden van nieuwe gepaste plek. Moest ik daarmee stoppen. Daar heb ik toen best wel verdriet van gehad. Toen was ik best wel even in paniek van, wat nu en hoe ga ik sparen, en hoe dit en hoe dat. En ik wist totaal niet meer wat ik godsnaam moest doen. (Misschien help ik hiermee ook andere) Maar ik dacht dus, ik ga gewoon verschillende bijbaantjes proberen, waaronder Horeca (werken in de mac) nou dat was dus echt 3 x niks voor mij.  Toen ben ik als soort thuis hulp gaan werken, bij mensen thuis die niet meer dat zelfstandig bepaalde dingen konden, door verschillende redenen, heb ondersteunt. Dat vond ik niet leuk alsin “dit wil ik en ga ik voor hele lange tijd doen” maar vond wel leuk om mensen te helpen o

Hallo ik ben nieuw hier en ik moet gwn ff iets kwijt. Ik zit nu al een tijdje thuis en het lukt me gewoon niet om een baan te vinden. Ik heb zelf mbo 4 gestudeerd en op een of andere manier willen mensen alleen nog maar hbo'ers tegenwoordig. Echt super vervelend, want dat leid dus naar het feit dat ik geen baan kan vinden in de richting dat ik graag wil doen. Herkennen meer zich hier in?

Ik ga binnenkort op vakantie ik ervaar echt veel stress ik voel zo veel druk om te doen ja ik ben super blij in de maatschappij maar voelt vandaag heelmaal niet blij ook tijdens sporten niet ik merk dat zo overprikkeld ben in de maatschappij altijd maar aan staanwie heeft hier ook last van?

Hey,hier iemand van 26 die even een diepte puntje heeft bereikt. Maar de laatste tijd, ook door de huidige maatschappij begin ik een beetje het gevoel te krijgen dat ik achterloop in het leven. Mensen van mijn leeftijd krijgen kinderen, kopen huizen etc, en waar sta ik? Juist… ik woon thuis, werkend als een onderwijs assistent. Uitzoekend hoe het mijnenveld genaamd het leven werkt. Iedereen schrijft zijn eigen verhaal en ik heb flink wat voor mijn kiezen gehad de afgelopen 5 jaar. Maar dit voelt even als een realisatie momenten. Verder ben ik ook niet ongelukkig (leef het leven bij de dag, maar weet niet wat ik hier mee moet.)

Twintiger en volwassen wordenHebben jullie ook het gevoel gehad dat je dacht volwassen worden 'dat doe ik wel ff’Je ziet andere mensen sneller volwassen worden dan jezelf. Je probeert ze bij te benen maar dat lukt niet. Je ziet uiteindelijk wel zelf dat je een ander pad bewandeld maar alleen omdat anderen dit aangeven. Ergens onder de oppervlakte wil je nog steeds even snel als de anderen en val je weer in je eigen patronen. De patronen die je juist had doorbroken maar toch weer terugkomen. Nu moet je weer energie erin stoppen om je nieuwe patronen vast te houden. Dit naast je studie wat ook niet verloopt zoals jij dat wil, je vangnet die je op dat moment mist. Wie heb je nodig om volwassen te worden? Jezelf maar ook anderen die jouw zien en kennen. Volwassen worden heeft zoveel vraagstukken die heel lang kunnen spelen totdat je eindelijk volwassen denkt te zijn. Wat is volwassen zijn eigenlijk? Wat moet jezelf kunnen en wat heb je

Ik heb gevoel: ben anders, val buiten boot, heb een arbeidsongeschiktheid uitkering. Voel me nergens bij horen. Ben zo op zoek naar me pad. Herkennen meer mensen dit, naar je plek zoeken?

Dus ongeveer een maand geleden vroeg een vriendin van studie of ik samen met een andere vriendin  in een appartement wil trekken in onze studiestad. Haar ouders hebben het net gekocht, dus er moet nog heel wat geregeld worden maar het was echt een superlief aanbod. Ik woon nu officieel nog bij mijn moeder/vader om en om, wat ongeveer anderhalfuur reizen is van deur tot studie. Maar eigenlijk ben ik 24/7 bij mijn vriend (4 maandjes). Hij vind het echt verschrikkelijk dat ik misschien in een andere stad ga wonen, en zou dat eigenlijk zien als een break-up. Ook omdat we elkaar door studie/werk minder zouden zien. Dat weet ik, en dat vind ik zelf ook echt jammer. Daarbij merk ik dat ik het idee om uit huis te gaan echt wel heel spannend vind, omdat het toch wel duur is (dus ik moet een studieschuld op gaan bouwen) en omdat het gewoon ver is en nieuw en daar ben ik nooit echt goed in geweest haha.Nu is dus het probleem dat ik al "Ja” heb gezegd tegen mijn vriendinnen, terwijl mijn