Hoi ​@FreekBlub  

goed dat je een afspraak hebt gemaakt bij de huisarts.

Je kunt daar met al jouw vragen over eetproblemen terecht. Dat is beter dan met vragen rond te blijven lopen.

Natuurlijk is het spannend en vraag je jezelf af, of het allemaal wel zo erg is, dat je er mee naar de huisarts moet. Het feit dat je er, zoals je schrijft al een jaar mee rondloopt, is voor mij een voldoende reden om er met iemand anders over te praten.

Wees niet bang. De huisarts gaat jouw vraag serieus aanhoren en je helpen waar hij/zij kan.

Eventueel kan ie ook een doorverwijzing geven als je daar beter geholpen kan worden.

Top dat je die eerste stap (huisartsafspraak) al gezet hebt. Je mag trots op jezelf zijn.

Probeer je niet al te druk te maken voor die afspraak en als tip kan ik je meegeven dat als je nerveus bent en bang bent om dingen vergeten te vragen, dat je al jouw vragen, thuis, op je gemakje, allemaal op een briefje kan opschrijven.

Je kunt dan tijdens die afspraak af en toe even op dat briefje kijken of het hele briefje aan de huisarts laten lezen. Net wat jij het prettigste vindt. Doe het op een manier die goed voelt voor jou.

Zelf heb ik geen ervaring met vragen over eetgewoontes.

Ik ben wel eens voor een afspraak bij een huisarts geweest en ja, een eerste keer kan dat wel een beetje spannend zijn. Gewoon omdat je niet weet hoe een afspraak loopt. Het viel mij achteraf allemaal heel erg mee en ik was blij dat ik gegaan was.

Nogmaals, goede beslissing van jou 

Als je nog vragen hebt, stel ze gerust.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Je hebt de eerste stap gezet en dat is al heel wat. Daar mag je best trots op zijn. Om hulp vragen is namelijk niet makkelijk. Goed bezig dus!

Het is logisch dat je het spannend vindt maar je moet echt niet bang zijn dat je je aanstelt. De huisarts is er om jou te helpen. 

Dingen opschrijven die je zou willen vragen/zeggen is idd ook een erg goede tip.

Heel veel succes!

Hoi ​@Timmy 

 goeie aanvulling, niet alleen vragen, maar ook wat je wilt zeggen  ​@FreekBlub  

Ik ga het proberen te onthouden voor een volgende keer 

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hoi Freek,

Ik heb zelf ook 2 soorten eetstoornissen, en dat vind ik ook best ingewikkeld. Ik vertel mezelf ook vaak dat het in mijn hoofd zit, en eigenlijk is het natuurlijk ook wel zo, want een eetstoornis is psychisch. Maar net zoals elke andere psychische stoornis, mag je deze heel serieus nemen, ook omdat deze best je gezondheid beïnvloedt. 

Een eetstoornis is ook erg lastig om zelf in je eentje vanaf te komen, vaak heb je hele gewoontes hierin gecreëerd, en heb je iemand nodig die er buiten staat die jou erop kan wijzen dat deze gewoontes niet oké zijn. 

Ik zou je als tip willen geven: neem het maar serieus, want ook jij verdient hulp bij iets wat je lastig vindt. Je hoeft niet alles in het leven zelf op te lossen gelukkig.

Leg het maar gewoon aan de huisarts voor en geef aan dat je graag hulp wilt, dan verwijzen ze je gewoon door :)

Echt super top dat je hulp zoekt! 

Groetjes Heleen

Hey,

Super goed dat je deze stap zet! Het is namelijk erg genoeg. Want je gaat niet ‘voor de lol’ naar de huisarts. Je zit er mee, en dat is reden genoeg om het bespreekbaar te maken. En zeker aangezien je zegt dat het al een jaar geduurd heeft om deze stap te zeggen. Hoe sneller je hulp/ondersteuning zoekt bij een eetprobleem/stoornis, hoe groter de kans op herstel. Dus je hebt het juiste gedaan.

Ik heb (ook) een eetstoornis en herken het gevoel van “niet erg genoeg” en “ik praat het mezelf aan” heel erg. Maar je moet beseffen dat dat juist de ‘stoornis’ is die spreekt. En het is helemaal niet fijn om die gedachten te hebben, maar je kan er aan werken. 
Succes!

groetjes,

Rmv

Hallo allemaal, 

Bedankt voor jullie steun en tips. Ik vind ze fijn om te lezen een ook dat het een mooie stap is en ik geen zorgen hoef te maken dat ik me aanstel. 

Af en toe gaan er verschillende gedachtens door mijn hoofd de ene die het belangrijk genoeg vind om naar de huisarts te gaan en mijn eetstoornis die alles weer in twijfel trekt en zegt dat ik het aleen moet doen. 'Of de pleaser' die de ander meer belangrijk vind of vind dat andre het lastiger hebben.

Soms denk ik ook is het niet iets wat er gewoon is de verleiding tot snoep in de supermarkt, ik moet gewoon gezonder eten (gezond eetpatroon), alles weerstaan en beetje willen afvallen is gezond toch?

Ik weet soms ook niet helemaal wat ik er mee aan moet. Vergelijk me veel en soms denk ik mischien moet ik tot het eind punt gaan van de eetstoornis. Of tot het graatje.

Gelukkig kan ik wel goed beredeneren wie ik ben en wat mijn eetstoornis mij probeert te vertellen. 

Ik heb al een lijstje over wat ik wil vertellen wat ik afgelopen jaar allemaal heb ervaren en hoop ik op een doorverwijzing naar een diëtist en een behandeling. 

Groetjes!