Hoi, wat vervelend allemaal! Ik zie dat je al flink je best hebt gedaan m.b.t hulp zoeken. Helaas duurt hulp nog een tijdje… Het lijkt mij ontzettend zwaar wat je meemaakt.
Ik weet niet zo goed hoe ik je kan helpen, dus ik geef je mee wat voor mij heeft gewerkt in een soortgelijke situatie: zoek ook hulp bij jezelf. Probeer klein te beginnen met goede zelf zorg etc. En als je wat meer draagvlak heb begin met luisteren en confronteren van deze nare gedachtes en gevoelens. Voor mij lukte dit het best met een wandeling (het liefst in de natuur) zonder afleiding. Probeer ook de gevoelens en gedachtes gewoon op te schrijven. Je kan dan vervolgens het nalezen en jezelf advies geven als een soort vriendin. Of gewoon puur de frustratie van je afschrijven.
Ik weet hoe lastig het is, maar uiteindelijk zal je zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en realiseren dat er geen ‘quick fix’ is. Je verleden kan je niet veranderen maar je toekomst wel. Heel veel succes gewenst!
Hey,
Pff, wat naar voor je allemaal! Klinkt echt alsof er inderdaad veel speelt bij je, waar je het moeilijk mee hebt. En de wachtlijsten in de GGZ zijn echt waardeloos op het moment inderdaad.
Super goed dat je hier je verhaal deelt in ieder geval. Ik hoop dat het je toch ergens iets helpt of rust geeft. Voor mij helpt het in ieder geval meestal wel als ik opschrijf of met iemand deel waar ik mee zit.
Ik denk dat het belangrijk is dat je echt duidelijk maakt bij je huisarts hoe je je voelt en dat je echt niet weet hoe je de tussentijd door moet komen in je eentje. Misschien zijn er nog wel laagdrempelige initiatieven of lotgenoten groepen of mogelijk de POH-GGZ. Lastig dat je straks geen contact meer kan hebben met Fier. En 113 kan je nog wel af en toe spreken zoals ik het lees? Misschien is het dan fijn dat je elke week een moment daarvoor kiest waarbij je echt veel last hebt van je suïcidale gedachten, zodat je niet je chat of belletje van de week al verspilt hebt?
Ik gun het je om je beter te voelen!
groetjes,
rmv
Bedankt :)
De POH-GGZ heb ik ook al gehad inderdaad, maar mijn combinatie van stoornissen zijn te ingewikkeld voor iemand die daar niet in gespecialiseerd is. Er is daarom ook maar 1 ggz in Nederland waarbij ik nog op de wachtlijst kan, los van alle psychiatrische instellingen, maar dan heb je het over gedwongen opname, zit ik totaal niet op te wachten. Ik heb nog niet eens een intake gehad bij deze ggz dus ik weet nog niet eens of ze me ook willen behandelen.
Wachten met bellen/chatten tot het echt heel hoog zit, dat gebeurt elke dag wel 1 of 2 keer helaas. Dus ik kan niet al die momenten gebruiken om hulp te vragen. Overdag is afleiding dan nog wel een optie, maar 's nachts alleen in mijn kamer dan is het echt heel lastig.
Ik heb vandaag nog een boos mailtje gestuurd naar de instelling die me zouden helpen met uit huis gaan. Dat ik al 4,5 maand op de wachtlijst sta en de wachttijd was 3 maanden. Misschien helpt dat iets om duidelijkheid te krijgen dat die hulp wel snel gaat starten, want ben er een beetje klaar mee.
Morgen naar het ziekenhuis...Ook echt super eng. Ik ben bang dat ze geen rekening houden met al mijn trauma's en dan vol over mijn grenzen heen gaan. Ik heb een briefje gemaakt met daarop wat informatie over wat ik nodig heb met betrekking tot de behandeling. Ik heb dit erop geschreven:
'’Ik ben 10 jaar seksueel misbruikt en 19 jaar mishandeld, en vind daarom aanraking erg moeilijk en kan snel in paniek raken en bang worden. Het helpt me als je rustig tegen me praat en me laat weten wat er precies gaat gebeuren, zodat ik niet schrik van onverwachtse dingen. Ik heb in mijn tas een knuffel zitten die mij helpen rustig te worden en mezelf geen pijn te doen van de stress. Deze houd ik graag in mijn hand tijdens het onderzoek, maar ik schaam me ervoor om deze te pakken. Het helpt me als je aangeeft dat het oké is om deze erbij te pakken.'’
Ik hoop echt dat ik durf om dit te laten lezen, en dat ze me daarna zullen helpen hierbij...Duim voor me morgen 
Hoi @Heleen2
ik schrik er van dat binnenkort alle psychische hulp aan jou stopt en je alleen nog maar kunt afwachten totdat je eindelijk aan de beurt bent bij de GGZ.
Het kan toch niet zo zijn dat er in die tussentijd niet op één of andere manier hulp geboden wordt.
Ik vraag me trouwens wel af wat de reden van de huisarts is om akkoord te gaan met het stoppen bij Fier. Is er nog een mogelijkheid om daar nog eens met de huisarts over te praten en Fier (of een alternatief voor Fier) aangeboden wordt, zolang je niet bij de GGZ terecht kunt.
Ik heb AI (artificial intelligence) gevraagd of die een alternatief weet als alle psychische hulp stopt. AI gaf dit antwoord:
Als alle psychische hulp in Nederland wegvalt, zijn er nog steeds verschillende plekken waar je terecht kunt voor ondersteuning. De huisarts is een eerste aanspreekpunt, maar ook de Luisterlijn (088 0767 000), 113 Zelfmoordpreventie (0800-0113), en de MIND Hulplijn (0900-1450) zijn 24/7 bereikbaar voor directe hulp en advies bij psychische problemen. Daarnaast zijn er lokale initiatieven zoals wijkteams en jeugdteams, en platforms zoals Jongerenhulponline.nl die een overzicht bieden van beschikbare hulplijnen.
Directe Hulp:
- Huisarts: Bij acute problemen of voor doorverwijzing naar gespecialiseerde hulp.
- De Luisterlijn: 24/7 telefonische hulp en steun voor iedereen die behoefte heeft aan een luisterend oor.
- 113 Zelfmoordpreventie: Eerste hulp bij levenspijn en suïcidepreventie.
- MIND Hulplijn: Professionele hulpverleners bieden informatie, advies en steun bij psychische en sociale problemen.
- 112: In levensbedreigende situaties.
Lokale Ondersteuning:
- Sociaal wijkteam of jeugdteam: Voor vragen over problemen zoals psychische klachten, school of thuis.
- Gemeentelijke websites: Vaak vind je hier informatie over lokale hulpdiensten en contactgegevens.
Overige Opties:
- Naasten Centraal: Ondersteuning voor familie en naasten van mensen met een psychische kwetsbaarheid.
- Herstelacademies: Plekken waar ervaringsdeskundigen (peers) mensen helpen bij het herpakken van hun leven.
- Meldpunt Zorgwekkend Gedrag (0800-1205): Voor advies en hulp bij verward gedrag.
Het is belangrijk om te onthouden dat er ook alternatieve vormen van ondersteuning zijn, zoals lotgenotencontact, ervaringsdeskundigen, en het versterken van je eigen veerkracht.
AI-reacties kunnen fouten bevatten. Meer informatie
Ik hoop dat er iets tussen staat, iets waar je wel terecht kunt…..
Ik voel me ontzettend alleen in alles, ook omdat ik geen steun heb van mijn familie. Ik moest dinsdag naar het ziekenhuis vanwege enorm veel pijn, er werd ruzie gemaakt wie mij moest brengen. Niemand had er zin in…. A.s. dinsdag moet ik weer naar het ziekenhuis en weer heeft niemand zin, dus ik ga alleen en ik ben heel erg bang maar er is niemand om me te helpen.
wat een drama dat er niemand in jouw omgeving je helpt. Er is nu ook nog maar weinig tijd om iets te regelen voor morgen…. Ik wens je iig veel sterkte.
Komt er ook nog bij kijken dat mijn zorgverzekering ineens zegt we gaan je ziekenhuiskosten niet vergoeden, en welke jongere heeft er nu geld over…
bedoelen ze dat ze helemaal niks meer willen gaan betalen of hebben ze uitgelegd welke kosten niet gedekt worden. Ik weet dat niet alle mogelijke behandelingen die je bij een ziekenhuis kunt krijgen vergoed worden. Bedoelen ze dat een bepaalde behandeling die jou voor jou geschikt lijkt niet willen vergoeden? Is het zoiets en is er dan een alternatief die wel vergoed wordt?
Goed dat je vandaag nog een mailtje hebt gestuurd om uitleg te vragen waarom je nu al 4,5 maand wacht en nog niks gehoord hebt, terwijl er eerder gezegd is dat de wachttijd niet meer dan 3 maanden zou zijn.
Dat briefje vind ik een top idee van jou.
Ik kan me niet voorstellen dat artsen en verpleegkundigen daar geen rekening mee zouden houden. Ik bedoel, het zijn hulpverleners. Dit valt onder de uitoefening van hun beroep.
Tuurlijk is het spannend om het briefje te geven. Maar, je staat volledig in je recht . Bovendien leg je volgens mij duidelijk uit hoe het allemaal zit.
Als jouw knuffel daarbij kan helpen dan zou ik niet weten, waarom iemand dan ook, daar bezwaar tegen zou kunnen hebben.
Het helpt jou, maar het maakt hun werk ook 'makkelijker’ (ik kon er geen beter woord voor vinden, sorry).
Ik zat er even over na te denken op welk moment je jouw briefje zou kunnen geven.
Het hangt natuurlijk vooral af van wat jij het prettigste vindt.
Zo kun je het briefje geven bij de balie van de specialist waar je een afspraak mee hebt. Ik bedoel, je moet toch even laten weten dat je er bent voor jouw afspraak. Je zou dan kunnen vragen of ze het briefje even wil lezen en of hij of zij het briefje vervolgens aan de arts zou willen geven. Dan zijn ze al op de hoogte voordat je de spreekkamer ingeroepen wordt. Misschien vind je het prettig om het briefje dus zo snel mogelijk a te geven. Dan hoef je je er niet meer druk over te maken terwijl je op je beurt wacht.
Ik kan me voorstellen dat je wel voldoende privacy wilt hebben als je dat briefje afgeeft bij de balie. Ik hoop dat andere wachtenden voldoende afstand houden.
Een ander moment waarop je het briefje kan geven, is als een verpleegkundige of de arts zelf je op komt halen uit de wachtkamer.
Tenslotte kun je er ook voor kiezen om het briefje pas in de spreekkamer te overhandigen.
Kies dat waar jij je het prettigst bij voelt.
Ik hoop dat alles achteraf mee valt.
Ik wens je sterkte morgen en natuurlijk ook nu en alle dagen hierna.
Groetjes,
M&M's
@M en Ms
