Hoi, wat vervelend allemaal! Ik zie dat je al flink je best hebt gedaan m.b.t hulp zoeken. Helaas duurt hulp nog een tijdje… Het lijkt mij ontzettend zwaar wat je meemaakt. 

Ik weet niet zo goed hoe ik je kan helpen, dus ik geef je mee wat voor mij heeft gewerkt in een soortgelijke situatie: zoek ook hulp bij jezelf. Probeer klein te beginnen met goede zelf zorg etc. En als je wat meer draagvlak heb begin met luisteren en confronteren van deze nare gedachtes en gevoelens. Voor mij lukte dit het best met een wandeling (het liefst in de natuur) zonder afleiding. Probeer ook de gevoelens en gedachtes gewoon op te schrijven. Je kan dan vervolgens het nalezen en jezelf advies geven als een soort vriendin. Of gewoon puur de frustratie van je afschrijven. 

Ik weet hoe lastig het is, maar uiteindelijk zal je zelf verantwoordelijkheid moeten nemen en realiseren dat er geen ‘quick fix’ is. Je verleden kan je niet veranderen maar je toekomst wel. Heel veel succes gewenst!

Hey,

Pff, wat naar voor je allemaal! Klinkt echt alsof er inderdaad veel speelt bij je, waar je het moeilijk mee hebt. En de wachtlijsten in de GGZ zijn echt waardeloos op het moment inderdaad.

Super goed dat je hier je verhaal deelt in ieder geval. Ik hoop dat het je toch ergens iets helpt of rust geeft. Voor mij helpt het in ieder geval meestal wel als ik opschrijf of met iemand deel waar ik mee zit.

Ik denk dat het belangrijk is dat je echt duidelijk maakt bij je huisarts hoe je je voelt en dat je echt niet weet hoe je de tussentijd door moet komen in je eentje. Misschien zijn er nog wel laagdrempelige initiatieven of lotgenoten groepen of mogelijk de POH-GGZ. Lastig dat je straks geen contact meer kan hebben met Fier. En 113 kan je nog wel af en toe spreken zoals ik het lees? Misschien is het dan fijn dat je elke week een moment daarvoor kiest waarbij je echt veel last hebt van je suïcidale gedachten, zodat je niet je chat of belletje van de week al verspilt hebt? 

Ik gun het je om je beter te voelen!

groetjes,

rmv

Bedankt :)

De POH-GGZ heb ik ook al gehad inderdaad, maar mijn combinatie van stoornissen zijn te ingewikkeld voor iemand die daar niet in gespecialiseerd is. Er is daarom ook maar 1 ggz in Nederland waarbij ik nog op de wachtlijst kan, los van alle psychiatrische instellingen, maar dan heb je het over gedwongen opname, zit ik totaal niet op te wachten. Ik heb nog niet eens een intake gehad bij deze ggz dus ik weet nog niet eens of ze me ook willen behandelen. 

Wachten met bellen/chatten tot het echt heel hoog zit, dat gebeurt elke dag wel 1 of 2 keer helaas. Dus ik kan niet al die momenten gebruiken om hulp te vragen. Overdag is afleiding dan nog wel een optie, maar 's nachts alleen in mijn kamer dan is het echt heel lastig. 

Ik heb vandaag nog een boos mailtje gestuurd naar de instelling die me zouden helpen met uit huis gaan. Dat ik al 4,5 maand op de wachtlijst sta en de wachttijd was 3 maanden. Misschien helpt dat iets om duidelijkheid te krijgen dat die hulp wel snel gaat starten, want ben er een beetje klaar mee. 

Morgen naar het ziekenhuis...Ook echt super eng. Ik ben bang dat ze geen rekening houden met al mijn trauma's en dan vol over mijn grenzen heen gaan. Ik heb een briefje gemaakt met daarop wat informatie over wat ik nodig heb met betrekking tot de behandeling. Ik heb dit erop geschreven:

'’Ik ben 10 jaar seksueel misbruikt en 19 jaar mishandeld, en vind daarom aanraking erg moeilijk en kan snel in paniek raken en bang worden. Het helpt me als je rustig tegen me praat en me laat weten wat er precies gaat gebeuren, zodat ik niet schrik van onverwachtse dingen. Ik heb in mijn tas een knuffel zitten die mij helpen rustig te worden en mezelf geen pijn te doen van de stress. Deze houd ik graag in mijn hand tijdens het onderzoek, maar ik schaam me ervoor om deze te pakken. Het helpt me als je aangeeft dat het oké is om deze erbij te pakken.'’

Ik hoop echt dat ik durf om dit te laten lezen, en dat ze me daarna zullen helpen hierbij...Duim voor me morgen 

 Hoi ​@Heleen2  

ik schrik er van dat binnenkort alle psychische hulp aan jou stopt en je alleen nog maar kunt afwachten totdat je eindelijk aan de beurt bent bij de GGZ.

Het kan toch niet zo zijn dat er in die tussentijd niet op één of andere manier hulp geboden wordt.

Ik vraag me trouwens wel af wat de reden van de huisarts is om akkoord te gaan met het stoppen bij Fier. Is er nog een mogelijkheid om daar nog eens met de huisarts over te praten en Fier (of een alternatief voor Fier) aangeboden wordt, zolang je niet bij de GGZ terecht kunt.

Ik heb AI (artificial intelligence) gevraagd of die een alternatief weet als alle psychische hulp stopt. AI gaf dit antwoord:

Als alle psychische hulp in Nederland wegvalt, zijn er nog steeds verschillende plekken waar je terecht kunt voor ondersteuning. De huisarts is een eerste aanspreekpunt, maar ook de Luisterlijn (088 0767 000), 113 Zelfmoordpreventie (0800-0113), en de MIND Hulplijn (0900-1450) zijn 24/7 bereikbaar voor directe hulp en advies bij psychische problemen. Daarnaast zijn er lokale initiatieven zoals wijkteams en jeugdteams, en platforms zoals Jongerenhulponline.nl die een overzicht bieden van beschikbare hulplijnen. 

Directe Hulp:

• Huisarts: Bij acute problemen of voor doorverwijzing naar gespecialiseerde hulp. 
• De Luisterlijn: 24/7 telefonische hulp en steun voor iedereen die behoefte heeft aan een luisterend oor. 
• 113 Zelfmoordpreventie: Eerste hulp bij levenspijn en suïcidepreventie. 
• MIND Hulplijn: Professionele hulpverleners bieden informatie, advies en steun bij psychische en sociale problemen. 
• 112: In levensbedreigende situaties. 

Lokale Ondersteuning:

• Sociaal wijkteam of jeugdteam: Voor vragen over problemen zoals psychische klachten, school of thuis.
• Gemeentelijke websites: Vaak vind je hier informatie over lokale hulpdiensten en contactgegevens. 

Overige Opties:

• Naasten Centraal: Ondersteuning voor familie en naasten van mensen met een psychische kwetsbaarheid. 
• Herstelacademies: Plekken waar ervaringsdeskundigen (peers) mensen helpen bij het herpakken van hun leven. 
• Meldpunt Zorgwekkend Gedrag (0800-1205): Voor advies en hulp bij verward gedrag. 

Het is belangrijk om te onthouden dat er ook alternatieve vormen van ondersteuning zijn, zoals lotgenotencontact, ervaringsdeskundigen, en het versterken van je eigen veerkracht. 

AI-reacties kunnen fouten bevatten. Meer informatie

Ik hoop dat er iets tussen staat, iets waar je wel terecht kunt…..

wat een drama dat er niemand in jouw omgeving je helpt. Er is nu ook nog maar weinig tijd om iets te regelen voor morgen…. Ik wens je iig veel sterkte.

bedoelen ze dat ze helemaal niks meer willen gaan betalen of hebben ze uitgelegd welke kosten niet gedekt worden. Ik weet dat niet alle mogelijke behandelingen die je bij een ziekenhuis kunt krijgen vergoed worden. Bedoelen ze dat een bepaalde behandeling die jou voor jou geschikt lijkt niet willen vergoeden? Is het zoiets en is er dan een alternatief die wel vergoed wordt?

Goed dat je vandaag nog een mailtje hebt gestuurd om uitleg te vragen waarom je nu al 4,5 maand wacht en nog niks gehoord hebt, terwijl er eerder gezegd is dat de wachttijd niet meer dan 3 maanden zou zijn.

Dat briefje vind ik een top idee van jou.

Ik kan me niet voorstellen dat artsen  en verpleegkundigen daar geen rekening mee zouden houden. Ik bedoel, het zijn hulpverleners. Dit valt onder de uitoefening van hun beroep.

Tuurlijk is het spannend om het briefje te geven. Maar, je staat volledig in je recht . Bovendien leg je volgens mij duidelijk uit hoe het allemaal zit.

Als jouw knuffel daarbij kan helpen dan zou ik niet weten, waarom iemand dan ook, daar bezwaar tegen zou kunnen hebben.

Het helpt jou, maar het maakt hun werk ook 'makkelijker’ (ik kon er geen beter woord voor vinden, sorry).

Ik zat er even over na te denken op welk moment je jouw briefje zou kunnen geven.

Het hangt natuurlijk vooral af van wat jij het prettigste vindt.

Zo kun je het briefje geven bij de balie van de specialist waar je een afspraak mee hebt.  Ik bedoel, je moet toch even laten weten dat je er bent voor jouw afspraak. Je zou dan kunnen vragen of ze het briefje even wil lezen en of hij of zij het briefje vervolgens aan de arts zou willen geven. Dan zijn ze al op de hoogte voordat je de spreekkamer ingeroepen wordt. Misschien vind je het prettig om het briefje dus zo snel mogelijk a te geven. Dan hoef je je er niet meer druk over te maken terwijl je op je beurt wacht.

Ik kan me voorstellen dat je wel voldoende privacy wilt hebben als je dat briefje afgeeft bij de balie. Ik hoop dat andere wachtenden voldoende afstand houden.

Een ander moment waarop je het briefje kan geven, is  als een verpleegkundige of de arts zelf je op komt halen uit de wachtkamer.

Tenslotte kun je er ook voor kiezen om het briefje pas in de spreekkamer te overhandigen.

Kies dat waar jij je het prettigst bij voelt.

Ik hoop dat alles achteraf mee valt.

Ik wens je sterkte morgen en natuurlijk ook nu en alle dagen hierna.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hoi allemaal, 

Sorry voor de late reactie, ik heb het op het moment erg zwaar en dan sluit ik alles en iedereen buiten mijn gevoel en gedachtes. Alle opties die jij aangeeft M&M, heb ik al geprobeerd. Zelfs bij 113 ben ik niet meer elke dag welkom, maar een paar keer per week. Als ik daar overheen ga word ik uit de chat verwijderd, ook al sta ik op het punt om zelfmoord te plegen. 

Bedoelen ze dat een bepaalde behandeling die jou voor jou geschikt lijkt niet willen vergoeden? 

Ik krijg niks vergoed, omdat ik niet zwanger ben en met spoed naar de gynaecoloog moest…

 Goed dat je vandaag nog een mailtje hebt gestuurd om uitleg te vragen waarom je nu al 4,5 maand wacht en nog niks gehoord hebt, terwijl er eerder gezegd is dat de wachttijd niet meer dan 3 maanden zou zijn.

Ik heb nog steeds niks gehoord, diegene die mij doorverwezen heeft van het sociaal team heeft ook gebeld, en toen is er gezegd dat ik 2 weken terug een 1e gesprek zou hebben, maar ik heb nooit een mail gehad. Ik heb zelf ook gemaild en gebeld, nog steeds geen reactie. Ik heb nu heel boos gemaild vandaag, want ik heb deze hulp echt heel hard nodig.

Ik heb 3,5 week geleden gemaild, maar ik krijg geen reactie.

Er is meerdere keren gebeld naar jullie, maar ik hoor nog steeds niks.

Er is me 2 weken geleden verteld dat ik 2 weken terug een begeleider zou krijgen, maar ik hoor nog steeds niks...

Ik heb toch echt de hulp nodig, en ik heb geen idee waar ik nu van op aan kan. 

Alles is echt super onduidelijk, en dat is voor iemand met autisme echt niet fijn. 

Ik hoor heel graag iets van je terug.

Ik hoop dat ik hier wel reactie op krijg….

Tenslotte kun je er ook voor kiezen om het briefje pas in de spreekkamer te overhandigen.

Ik moest bijna een uur wachten in het ziekenhuis, ze liepen heel erg uit. Ik was echt super gestrest. Bij ons in het ziekenhuis moet je je aanmelden bij een soort aanmeldzuil trouwens, dus je spreekt verder niemand. Dan moet je gewoon in de juiste wachtkamer gaan zitten. De dokter vroeg op een gegeven moment of ik seksueel actief ben, en toen blokkeerde ik en ik zei heel voorzichtig: nee……….. en ze zei ik zie je twijfel, wat is er? En toen zei ik, ik heb het opgeschreven (want er stond op dat ik oa 10 jaar seksueel misbruikt ben). Toen ze dat las zei ze oh meisje toch ik snap dat je dit dan heel lastig vindt en je mag zeker te weten je knuffel erbij! 

Dat was wel heel fijn, alleen er was ook een stagiaire en op zich vond ik dat niet heel erg alleen dan moet je je uitkleden en dan kijken er 2 mensen naar je en dat was echt heel naar. En zo'n inwendige echo is praktisch gezien hetzelfde als verkrachting alleen met minder geweld, dus dat was een gigantische trigger. Maar ze zei steeds dat ik het super goed deed en ik raakte niet in paniek. Ze ging ondertussen praten over treinen met me haha, dat helpt altijd om me rustig te krijgen. Al met al konden ze niks vinden, dus was het ook nog voor niks.

Ze kunnen lichamelijk nog steeds niets vinden waarom ik steeds veel pijn heb, dus ze hebben gezegd dat het psychosomatisch is. 

Sinds ik ziek ben geweest heb ik een enorme terugval in mijn eetstoornissen. Ik heb ARFID namelijk. Ik zal even een uitleg geven van die stoornis, die is bij veel mensen nog niet bekend:

ARFID staat voor Avoidant/Restrictive Food Intake Disorder (in het Nederlands: vermijdende/restrictieve voedselinnamestoornis). Het is een eetstoornis die vooral te maken heeft met extreem selectief eten of weinig eten. 

Het vermijden van eten komt vaak door:

• Zintuiglijke gevoeligheid (smaak, geur, textuur).

• Angst voor verstikking, braken of misselijkheid.

• Gebrek aan interesse in eten of weinig eetlust.

Ik heb autisme, vaak heeft dat met elkaar te maken. Maar ik heb het dus al sinds klein kind, en dat ging wel al wat beter. Mijn ouders hebben het nooit erkent, en ik moest alles blijven eten, ook al bleef ik van bepaalde dingen overgeven. Je moet alles ‘leren’ eten, je moet vertrouwen krijgen in dat wat je eet, je geen kwaad doet. Sinds ik mijn terugval heb, moet ik alles weer opnieuw leren eten. Ik heb een week lang alleen brood met hetzelfde beleg, en pasta gegeten. Nu probeer ik weer wat meer dingen elke dag. Zo heb ik nu pizza geprobeerd, wraps en bami. Toch eet ik nog wel een paar dagen per week pasta om de stress niet te verhogen. Het valt me ontzettend zwaar op het moment dat ik dit allemaal weer opnieuw moet doorstaan. Sommige dingen moet ik ook echt een paar keer eten om vertrouwen te krijgen. Ik ben nu voor elk eetmoment ontzettend bang. 

Zaterdag ga ik met mijn oma helemaal naar de andere kant van het land, voor de verjaardag van mijn nicht en gisteren is een nieuw achterkleinkind van haar geboren, die gaan we opzoeken, maar daar zit ook een buffet bij….Ik zie daar zo erg tegenop. 

Hey helen raakt me wat je zegt zelf heb ik hulp ggz speclist ggz alleen  en ik heb binkort gesprek over beschermd wonen vind. Dat ook erg spannend maar heb je geken of je recht heb op wmo voor àlles oplossing echt alles alleen kunnen die systeem ecjt verveeld zijn

Hoi ​@Heleen2 

je hoeft geen sorry te zeggen, hoor. Ergens had ik al wel het gevoel dat er meer speelde. Ik vind het vooral vervelend voor jou

oh ja, dan weet ik ook even niet wat je nog zou kunnen doen. Hopelijk start de beloofde hulp binnenkort….

had je dan geen doorverwijzing gekregen van jouw huisarts ofzo….als er een medische noodzaak was om naar de gynaecoloog te gaan, dan vergoedt de ziektekostenverzekering toch wel of had je zelf die afspraak gemaakt zonder verwijzing…

vreemd dat ze hun afspraak dan, zonder iets te hebben laten weten, niet door hebben laten gaan

goed, dat je dat mailtje hebt gestuurd en hopelijk krijg je snel duidelijkheid en nog belangrijker: hulp

wat vervelend allemaal. Het is sws al spannend

oh ja, dat is idd al in meer ziekenhuizen op die manier geregeld

het was vast niet makkelijk allemaal. Ik wens je sws sterkte

fijn om te lezen dat ze heel begripvol reageerde en dat ook jouw knuffel geen probleem vormde. Ondanks het lange moeten wachten en zo, toch gelukkig begrip

ik heb er nog over getwijfeld om te zeggen dat er mogelijk andere mensen bij zouden kunnen zijn, maar ik wilde je, ook weer niet van tevoren daar mee 'lastig’ vallen

ik weet natuurlijk niet wat je dan precies allemaal moet doormaken, maar ik kan me wel voorstellen dat het heel veel met jou doet

gelukkig deed ze er alles aan om je op je gemak te stellen

aan de ene kant wel fijn dat ze niets hebben kunnen vinden, maar aan de andere kant ook wel een onbevredigend gevoel kan ik me voorstellen. Als ze iets zouden vinden, dan heb je iets waar je hopelijk iets aan zou kunnen doen

Even een vraagje van mijn kant. Je hoeft er natuurlijk niet op te antwoorden, maar ik vroeg me af of de klachten iets te maken te hebben met de menstruatie of lijkt er geen verband? Ik vraag dit omdat ik (die natuurlijk niks weet van wat er precies speelt en wat de artsen al allemaal hebben onderzocht) wel gehoord heb over dat sommige vrouwen, langer, niet eerder gediagnostiseerde klachten kunnen hebben. Ik zag daar een tijdje geleden een tv programma over. Voor de duidelijkheid: het hoeft natuurlijk niets te maken te hebben met de klachten die jij hebt. Ik wilde het alleen noemen hier en misschien heb je er iets aan. Het gaat om een uitzending van Pointer op de NPO.

https://pointer.kro-ncrv.nl/veelvoorkomende-vrouwenziekte-endometriose-kost-maatschappij-honderden-miljoenen

Meer informatie wordt hier gegeven:

https://pointer.kro-ncrv.nl/zes-vragen-aan-de-gynaecoloog-over-vrouwenziekte-endometriose-een-onderschat-probleemhttps://pointer.kro-ncrv.nl/zes-vragen-aan-de-gynaecoloog-over-vrouwenziekte-endometriose-een-onderschat-probleem

en

https://pointer.kro-ncrv.nl/endometriose-waarom-veelvoorkomende-ziekte-menstruatie-onbekend

Nogmaals, dit hoeft niets met jouw klachten te maken hebben en dan kun je het gewoon 'links’ laten liggen. Ik wilde het alleen noemen.

wat vervelend allemaal, maar dankjewel voor jou uitleg

op zich wel fijn om er even tussenuit te gaan met je oma. Gefeliciteerd met je nicht en het pasgeboren achterkleinkind. Maak er een leuke dag van.

Ik snap dat je wel opziet tegen dat buffet… misschien is het een idee om, naast het buffet, zelf te zorgen voor eten dat jij gewend bent. Je zou dat in een afgesloten doosje, mee kunnen nemen. Op die manier heb je de keus tussen dingen van het buffet en de dingen die je zelf meeneemt. Je oma zal dat vast wel begrijpen en eventueel (kunnen helpen met) jouw nicht hierover in te lichten. Als je dit fijn zou vinden, natuurlijk.

Hopelijk wordt het toch een dag waar je leuke herinneringen aan gaat hebben.

Tot slot, lig je een beetje op schema met jouw geplande verhuizing? Of kan ik die vraag beter stellen / of wil je die vraag beantwoorden in dat andere topic van jou? Of wil je het daar liever helemaal niet over hebben.  Kijk maar, wat je doet.

Goede reis iig en het allerbeste 

Bedankt voor de update.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hey hey,

Dat ook erg spannend maar heb je geken of je recht heb op wmo

Amber, wat fijn dat je ook begeleid zelfstandig kan gaan wonen, dat lijkt me ook een hele stap!

Ik heb inderdaad ook WMO gekregen, al 5 maanden terug en de wachttijd zou 3 maanden zijn tot hulp, maar dit duurt dus nu al meer dan 5 maanden, inmiddels al 5,5 maand. 

Het is even wat veel om overal specifiek op te reageren dus ik knip het even in stukjes, en als ik echt dingen vergeet op te reageren, laat het dan vooral even weten! 

Wat betreft de hulpvraag rondom mijn autisme en zelfstandig wonen, heb ik inmiddels contact gehad met de organisatie. De eerste reactie was:

Ik zie dat de planner bezig is om een coach uit te zetten.

Ik heb net een mailtje gestuurd of ik je al wat meer richtlijn kan geven.

Ik ben alleen bang dat ik daar vandaag voor het weekend nog geen antwoord op terug ga krijgen.

Ik hoop maandag een meer concreet antwoord voor je te heben.

Waarop ik heb geantwoord:
 

Oke dankje. Mijn verwijzer zei dat er al een begeleider was met de naam Rowena. Ik weet ook niet in hoeverre dat klopt. 

Ik werk heel onregelmatig, dus wanneer ik kan is elke week anders. Ik weet niet of het helpt om mijn rooster te sturen voor de planner? 

En toen kreeg ik dit antwoord:
 

Goedemorgen,

Dat is niet een naam die voor mij bekend voor komt.

Een onregelmatig rooster is wel lastig voor het inplannen van een vaste afspraak.

Het lijkt mij goed dat je dit gelijk aangeeft als de planner of de startende coach contact met jou opneemt.

Om te kijken wat hierin haalbaar is.

Daar schiet ik nog niet echt iets mee op. Ik hoop vandaag dus meer te horen, ik ben er wel echt goed klaar mee… als ik dinsdag niks hoor ga ik ze gewoon weer stalken, dat is vaak de beste manier om '’gezien'’ te worden… (Ik schrijf dit om half 4 's nachts dus waarschijnlijk wordt het pas in de ochtend op het forum gezet). 

Wat betreft het ziekzijn… Ik heb al jaren problemen met de menstruatie, vooral door stress, maar ook anorexia. Beetje gênant om het hierover te hebben, maar boeie, jullie kennen me toch niet haha. Ik was de afgelopen jaren eens in het half jaar ongesteld en dan gewoon een week, wat normaal is (alleen de frequentie dan niet). Maar toen ineens werd ik heel lang ongesteld, ik ben in totaal 17 weken ongesteld geweest. Waarbij ik 2,5 uur zo heftig gebloed heb, dat mijn hb te laag was. 

De huisarts zegt dat dit komt door hormonen, en die zijn verbonden met stress. Dus eigenlijk heb ik gewoon te veel stress…. Zo heftig bloeden heb ik nog niet eerder gehad, dus wat jij stuurde was het gelukkig niet! Alleen de hormonen heeft de huisarts al een tijd proberen te beïnvloeden, maar dit lukt niet helaas. Dus het is wachten tot het weer gebeurd, en ik ben daar best een beetje bang voor eerlijk gezegd, want dit was best heftig.

Ik had wel een doorverwijzing van mijn huisarts, maar mijn zorgverzekeraar heeft geen contract met dat ziekenhuis tenzij ik zwanger zou zijn, niks aan te doen. Gelukkig heb ik een goede baan, en verdien ik best veel geld, niet dat ik geld over heb op het moment…. maar ik bedoel dat ik best wel weer snel kan sparen.

Zaterdag ben ik naar de andere kant van het land geweest met mijn oma. Het was echt een beetje zwaar qua eten, want ik heb dus een berg voedselallergieën en ik kreeg dus elke keer eigen eten voorgeschoteld…. Eerst kreeg ik mosterdsoep, nou dat hoef ik echt niet, dus mijn oma zegt kom maar hier, ik lust alles. Daar was ik heel blij mee. Mijn familie weet trouwens niet van mijn eetstoornissen, ook mijn oma niet. Maar daarna kreeg ik een bord met vlees voor mijn neus en ook met tomaat en vis en salades. Toen brak bij mij wel de paniek uit, maar gelukkig wilde mijn oma wel meehelpen met opeten en hierdoor hoefde ze niet te lopen ;) 

Uiteindelijk is het wel goed gekomen, we hadden als middageten taart, maar ik eet geen taart, dus ik had van thuis zelf 2 boterhammen meegenomen en die heb ik opgegeten dat was prima. Wellicht waren er wel wat mensen die dat gek vonden, maar boeie ik woon toch aan de andere kant van het land! Het was wel een zware dag want ik had daarna gelijk nachtdienst… Maar mijn oma was super blij en ik dus ook. 

Wat betreft mijn eigen huis, ik ben nog niet verhuisd, en ik ben super bang ook om te verhuizen nog steeds. De verwachting is dat het nog een paar weken duurt, uiterlijk eind augustus. 

Ik moet dinsdag weer naar de huisarts om te praten over mijn psychische problemen, ik heb vorige week weer uitspraken gedaan over zelfmoord en ook over het eten, en nu wil ze dat ik eens in de maand kom praten. Ik weet niet of ik dat heel fijn vind, want ik ken haar niet per se heel goed...En 1x in de maand vind ik wat weinig om echt een band op te bouwen met iemand. Maar goed ik moet iets….dus dan maar dat proberen. Ik zit eraan te denken om te vragen of er mogelijkheden zijn om mij te helpen met de terugval in ARFID, maar aan de andere kant wil ik het ook graag zelf doen, dus zit nog erg in dubio.

Gisterenavond zou ik met een vriendin afspreken, maar ze zei 5 min van te voren ineens af, waarop ik reageerde dat ik dat echt niet leuk vond, waar zij dan weer op zei dat ze niet besefte dat het een harde afspraak was, en ze daarom ook gewoon niet kon komen. Dat deed mij echt heel veel pijn….

Voor nu even genoeg weer hihi. 

Wat een leven zo he?

Groetjes Heleen

Hoi ​@Heleen2 

geen probleem

het lijkt mij dat jij van jouw kant je best iig hebt gedaan 

jammer, dat die naam niet bekend voorkomt. Het is begrijpelijk dat niet ‘iedereen’ bij die organisatie precies op de hoogte is van jouw case, maar kennelijk is het ook niet terug te vinden in jouw ‘dossier’…

er zijn wel meer mensen die onregelmatig werken. Ik snap dat voor iemand, die elke week op vaste tijden werkt, het gemakkelijker is om steeds op dezelfde tijd een afspraak in te plannen, maar onregelmatig werken mag natuurlijk geen onoverkomelijk probleem vormen om hulp aan te kunnen bieden. Jij doet alles wat binnen jouw kunnen ligt, zoals aanbieden om jouw rooster te sturen. Het is ook weer niet gezegd dat het een obstakel zal blijven, want als je het meldt aan de planner of startende coach, zou dat geen probleem mogen zijn

echt een duidelijke oplossing is het nog niet idd

groot gelijk, al hoop ik natuurlijk dat je voor die tijd, wel een duidelijk antwoord krijgt

fijn dat je over dit toch wel lastige onderwerp (kan ik me zo voorstellen) antwoord wil geven. Je bent het niet verplicht natuurlijk. Sws mijn dank.

Zo te lezen neemt jouw huisarts de klachten serieus en doet er alles aan om te helpen.

Mooi, dat er geen sprake is van endometriose. Dan kan je dat alvast uitsluiten.

Hopelijk komt er wel snel een blijvende oplossing voor jouw klachten.

oei, ik kan me voorstellen dat je zoiets in een eerder stadium geweten zou willen hebben. Gelukkig dat je het zelf op kon lossen

wat vervelend, maar goed dat jouw oma je heeft kunnen helpen 

gelukkig en slim om ook ‘eigen’ eten mee te nemen. Sws handig als je naar de andere kant van het land gaat en lang van huis bent

als je je ook nog om andere mensen 'druk’ moet maken dan was je er nooit ‘klaar’ mee….

dat lijkt me idd wel een hele lange dag dan…. Je bent een bikkel 

dat is fijn om te horen. Dan was het lange reizen en zo dat ook allemaal waard

ik wens je alvast veel woonplezier in je nieuwe huis

op zich is het wel goed om over die dingen met iemand te kunnen praten. Zeker nu je maar beperkt hulp van 113 krijgt… Ik kan me voorstellen dat je nog moet 'wennen’ om dat te doen met iemand die je nog niet heel goed kent…. het is sws anders om irl met iemand te praten, dan met iemand aan de telefoon of chat…. ook als je die mensen aan de telefoon of chat ook nog niet goed kent.

Ik zou het, geloof ik, gewoon een kans geven. Je kunt dan altijd nog afspreken om het anders te doen. In frequentie of zo, bedoel ik dan of met iemand anders, als dat een betere mogelijkheid zou zijn

als de mogelijkheid er is, kun je het er altijd met de huisarts of iemand anders, over hebben. Denk er maar rustig over na of dat werkt voor jou

teleurstellingen kunnen altijd opdoen, helaas. Als jij er echt op had gerekend, dan is het niet gek dat het pijn doet. Ik neem aan dat zij het niet echt met opzet heeft gedaan, maar soms moet je jezelf ertegen proberen te beschermen. Je zou, voor de zekerheid, kort tevoren bijvoorbeeld de dag ervoor, nog voor de zekerheid even kunnen appen of vragen of de afspraak nog door gaat. Het is eigenlijk wel een beetje ‘raar’, dat je een afspraak die je in jouw ogen duidelijk gemaakt hebt nog moet checken, maar ja, als dat helpt om pijn en teleurstelling te voorkomen, dan is het wel een mogelijkheid….

Ik zou haast zeggen dat het wel netjes was van die vriendin om 5 minuten van tevoren nog af te zeggen, maar eigenlijk had je natuurlijk liever gehad dat die afspraak wel doorging. Ze was je iig niet vergeten…. als we er dan toch iets positiefs uit moeten halen….

Weer zo'n gevalletje waar je mee hebt te 'dealen’...alsof het nooit ophoudt..

Ik hoop, dat je ondanks alles toch nog iets anders, waar je blij van bent geworden, hebt gedaan  

ja, we blijven positief 

soms heb je van die dagen die nooit op lijken te houden

Dankjewel voor je update en ik hoop op betere dagen….alleen maar betere dagen voor jou….

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hoi,

Ik heb inmiddels te horen gekregen dat ik per half augustus hulp ga krijgen bij het verhuizen. Het idee was eerst dat ik de eerste week van augustus zou verhuizen, maar het huis is toch nog niet op tijd. Aan de ene kant jammer, aan de andere kant fijn, want ik hoop dan dat de hulpverlening op tijd start, om mij te helpen. Ik merk de laatste dagen veel onrust in mijn hoofd met dingen die ik zelf moet plannen. 

Mijn ouders gaan morgen al op vakantie, een week, en ik volg maandag zelf. Ik moet dus in het weekend voor mezelf zorgen, en op zich kan ik dat wel, maar nu even wat minder goed. Ik zit nog met de terugval van ARFID dat niet goed lijkt te gaan, ik ben bang voor alle eetmomenten, en ik moet nu dus zelf boodschappen doen. Ik heb al wel een lijstje gemaakt met alles wat ik moet kopen, om genoeg te eten, maar het dan nog opeten wordt een uitdaging, dus morgen komt mijn oma eten, dan heb ik een stok achter de deur. In het weekend moet ik ook wel werken, dus daar eet ik 2x die dagen. Houd ik nog 1x per dag thuis over. Ik ben ook heel bang voor de eetmomenten daar op vakantie, het is een ander land, ander eten etc. Maar ik heb het denk ook wel even nodig, om even niet zoveel per week te werken, even tot rust komen.

Het eten aan de andere kant van het land ging wel oke. Wel een beetje gek want ik kreeg dus ander eten, ik wilde gewoon zelf kiezen…! Ik kreeg eerst mosterdsoep, ik lust dat helemaal niet, dus ik zat daar echt zo met soep voor m'n neus flink in paniek te raken. Zegt mijn oma, lust je dat wel? Ik zeg nee…. Oh zegt ze, kom maar hier! hoef ik niet te lopen haha. Toen ging ik zelf een klein beetje tomatensoep proberen en ze hadden pasta salade en aardappelsalade en ik hield echt altijd daarvan! Dus dat ging wel oke. Toen kreeg ik een bord met vlees, maar ook vis, en ik gruwel een beetje van vis, maar er zat een man tegenover me die wilde wel mijn vis, en mijn oma at de tomaten en andere gekke groenten op hihi. Ik had frietjes erbij gehaald, dus dat ging wel samen. Uiteindelijk ging dat beter dan verwacht!! En ik heb tijdens het taart moment, mijn boterhammen op. 

Nu nog een ander ding…. ik ben dus binnenkort jarig, en niet gefeliciteerd zeggen, mijn verjaardag is echt niet leuk. Het is tot nu toe elk jaar een drama, en nog erger dan het jaar ervoor. Elk jaar wordt er ruzie gemaakt op mijn verjaardag, tot schreeuwen toe en dichtslaande deuren. Vorig jaar waren we op vakantie, en werd er in het begin van de dag al ruzie gemaakt omdat m'n moeder mijn verjaardag was vergeten, zoals elk jaar, en mijn vader een cadeau had, maar mijn moeder hier niks van wist. In de avond gingen we spelletjes spelen en dat eindigde in geschreeuw tussen mn vader en zusje van 21 jaar…. Dat was mijn verjaardag, en dit jaar heeft iedereen afgezegd, echt 40 mensen, en komt alleen mijn oma. Dat voelt dan wel als rust, maar ook heel eenzaam. Ik zie er tegenop…

Groetjes Heleen

-tekst aangepast door In je bol i.v.m. anonimiteit-

Hoi ​@Heleen2 

goed dat je nu weet dat de hulp in aantocht is. Dat moet wel enige rust geven. Hopelijk zijn ze er op tijd voor de verhuizing.

Rond een verhuizing zijn er altijd veel dingen die door je hoofd gaan en die geregeld moeten worden.

Ik ga er vanuit dat de belangrijkste dingen wel al geregeld zijn of op de planning staan. Er zijn altijd wel wat dingetjes die je misschien alsnog moet regelen, maar hopelijk zijn dat minder belangrijke dingen en zou ik me daar minder druk om maken.

Er even tussenuit op vakantie wel slim.

Natuurlijk zijn er dan weer andere dingen waar je mee te maken gaat krijgen, maar ik hoop dat je ondanks alles toch even lekker uit kunt rusten en genieten.

Jouw uitstapje laatst naar familie is uiteindelijk ook wel goed gekomen, toch?

Ik hoop dat het gezellig was met je oma van het weekend en dat je al ‘gepakt’ en 'klaar’ bent voor jouw vakantie.

Geniet ervan!

Ik ga je niet feliciteren met je verjaardag, omdat je dat niet wil, om begrijpelijke redenen.

Misschien is het een idee om met wat vrienden ofzo binnenkort te vieren dat jouw vakantie leuk was en dat je dan ook je nieuwe huis kunt inwijden. Een soort feestje voor een nieuwe start met mensen die belangrijk zijn voor jou….. dus ik proost daar al vast op 

Goede reis en fijne vakantie voor nu 

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

De vakantie was een ramp. Mijn ouders maakten steeds ruzie en wilden nergens samen heen alleen uit eten, waar het dan niet echt gezellig was. Het eten ging ook niet zo goed, en nu ik terug ben gaat het nog steeds niet goed. Er komen te veel dingen op mij af…

De ggz heeft gebeld, dat ik toch al aan de beurt ben ipv pas in 2026… ik heb 20 augustus een intake en ik ben zoooooo zenuwachtig!! Volgende week woensdag heb ik een eerste gesprek met de hulpverlener rondom autisme. Ik ben nog niet verhuisd, dat duurt nog een paar weken denk ik. 

Op het werk is het een zooitje, mijn manager gaat per 1 september weg, samen met nog een andere manager, en dat betekent dat we er nog 1 over hebben ipv 4. En die overblijft is niet zo aardig. Ook gaat de dienstindeler per 1 september weg, en ik kon heel goed met haar, en ze hielp me door geen vroege diensten te geven. Nu had ik haar gisterenavond geappt, en ze zei je mag mijn prive nummer wel… Kijk ze zei dit: (heb haar naam weggehaald ivm privacy)

Dienstindeler: Snap ik volledig, ik zal je volgende week ook ffies mn privé nummer geven, als je dan een keertje gezellig wilt babbelen of wilt spuwen: weet je me te vinden :)
Heleen: Ah dat is lief wil je alleen niet lastig vallen hoor!
Dienstindeler: Je valt me absoluut niet lastig, ik vindt het ook gewoon gezellig ! :)

Maar ja, zo onhandig als dat ik ben in vrienden maken enzo, heb ik geen idee of ze me nu echt aardig vindt? Of dat ze me wil helpen met al mijn problemen of iig wil luisteren? Maar ik ben bang dat ik haar overlaad met mijn problemen, wat ik echt niet wil, en dat ik haar dan weer afschrik. Ze is wel echt heel aardig. Dus ik vind dat lastig….

Dus dat even wat ik kwijt wilde...

 Hoi ​@Heleen2  

er is weer van alles gebeurd, lees ik…..

Jammer dat er in de vakantie naast ontspanning ook minder gezellige dingen zijn gebeurd. Aan sommige dingen kan jij niks doen. Het is misschien makkelijk gezegd, maar pieker er niet teveel over en trek voor zover mogelijk je eigen plan. Ik weet niet of je lezen of wandelen ofzo leuk vindt, dan hoop ik toch dat je jezelf een beetje hebt kunnen vermaken.

Vervelend dat het eten nog niet gaat zoals je wilt. Hopelijk gaat het nu je weer thuis bent iets beter. Ik begrijp dat ‘alles bij elkaar’ het af en toe een beetje teveel wordt.

Het is natuurlijk gemakkelijk om tegen jou te zeggen dat je je om dingen waar je toch niet echt iets kan doen, je niet druk moet maken. Maar, probeer hoofdzaken van bijzaken te scheiden.

Ik bedoel, misschien duurt het iets langer voordat je huis helemaal ‘af’ is, zolang je gas, licht en water en een woonverzekering hebt geregeld en strakjes je bed en bank er staan, dan kun je iig slapen en lekker op de bank zitten wanneer jij dat wil. Internet en tv zijn dan ook wel handig om te hebben.

Dus, als een aantal basisdingen geregeld zijn dan zou ik me minder of geen zorgen maken over andere dingen die met het huis te maken hebben.

Goed nieuws dat je van de week je eerste gesprek hebt over autisme. Het is misschien allemaal veel tegelijk, maar probeer je er niet al te druk over te maken. In principe hoef jij alleen jezelf te zijn.

Ik weet niet hoe zo'n eerste gesprek gaat, maar ik stel me zo voor dat de hulpverlener zich voorstelt en wat vertelt over wat er allemaal mogelijk is. Dat jij op jouw beurt wat dingen vertelt en wat jij zo'n beetje hoopt dat die hulp inhoudt.

In het begin is het even aftasten, maar dat wijst zich zelf vast wel.

Natuurlijk kan het zo zijn, dat als de hulpverlener weer weg is, na dat eerste gesprek en dat je ineens denkt 'dit of dat’ ben ik vergeten te vragen en 'hoe moet zus en zo’. Nou, gewoon even wat dingetjes voor jezelf opschrijven, die je nog wilde vragen. De volgende keer kun je dat gewoon vragen of misschien heeft die hulpverlener wel voorgesteld en afgesproken met jou dat je zoiets altijd mag mailen of appen.

Normaal gesproken zal die hulpverlener wel een plannetje hebben of samen met jou maken om jou zo goed mogelijk te helpen.

Het zal misschien even wennen zijn aan een 'nieuw iemand', maar uiteindelijk is het natuurlijk wel de bedoeling dat de geboden hulp jou dingen uit handen neemt en meer structuur brengt.

Verder staat je binnenkort nog een andere nieuwe kennismaking te wachten. Best wel spannend, aan de ene kant, maar ook kansen, aan de andere kant. Wat gaat dat allemaal brengen? Iig fijn dat die afspraak er binnenkort komt. Je hebt er lang genoeg op moeten wachten.

Eigenlijk geldt voor deze eerste afspraak een beetje hetzelfde als voor de eerste afspraak die je van de week hebt.

Meer dan jezelf zijn, kun je niet doen. Misschien heb je al wat dingen die je wil vragen en daar heb je misschien al een lijstje van gemaakt. Het is ook voor diegene van de GGZ vast niet de eerste keer dat die een kennismakingsgesprek maakt.

Het kan zijn dat er van alles aan bod komt in het gesprek, ook dingen die je misschien niet allemaal onthoudt, maar er is vast ook wel schriftelijke informatie bij. Of anders kun je dat natuurlijk vragen.

Mij lijkt het handig dat je een soort plan krijgt waar ongeveer in staat wat je kunt verwachten en wie je kunt bellen of mailen bij vragen. Ik denk dat het zichzelf wel wijst (is dat een bestaande uitdrukking of verzin ik die uitspraak nou zelf haha. Ik vind het ineens zo 'raar’ klinken. Nou ja, ik weet het niet. Ik ga me er ook niet langer ‘druk’ om maken, maar ik hoop wel wat je begrijpt wat ik bedoel.

Alvast succes met allebei die (lang verwachtte) afspraken.

Tot slot, jammer dat er op je werk nogal wat verandert qua managers en dienstindeler. Ze hebben vast wel vacatures uitstaan voor nieuwe krachten. Hopelijk komen die er snel en is de situatie weer beter.

Aan de ene kant jammer dat jouw dienstindeler, waar je kennelijk een goede band mee hebt, ook ergens anders gaat werken of iig niet langer bij jou blijft werken. Wel heel fijn en aardig dat ze nog contact met jou wil en haar privénummer wil geven.

Zoals ik het lees vindt ze het wel fijn om samen nog eens babbelen en misschien kan ze ook helpen met vragen die je hebt of dingen die je mee maakt.

Ik snap dat je nog niet precies weet hoe dat in de praktijk uit gaat pakken. Ik denk dat ze het echt meent en het niet erg vindt als je haar belt.

Natuurlijk kan het zo zijn dat, op het moment dat je belt, ze net met iets bezig is of een andere afspraak heeft en dat het niet altijd goed uitkomt, maar dat zal ze dan vast wel uitleggen en dan kunnen jullie afspreken voor een ander moment, waarop zij wel tijd heeft.

Als het voor jou prettiger is kun je ook met haar afspreken dat je bijvoorbeeld eerst een appje stuurt waarin je vraagt wanneer ’t het beste uitkomt dat je belt. Misschien eet ze altijd om half 6 ofzo. Ook kun je afspreken waar je het over wilt hebben of gewoon een appje sturen met dingen die je die dag hebt meegemaakt. Er zijn dus allerlei mogelijkheden.

Samen kunnen jullie afspreken of je het beste belt als je met iets zit of op vaste tijden. Zoals ik het lees zal ze in zo'n geval wel gelijk willen helpen, maar misschien heeft ze dan geen tijd om het er uitgebreid over te hebben. Dan zal ze vast voorstellen om op een later moment verder te praten.

Soms willen vrienden wel tijd aan je besteden, maar ze kunnen zich niet in 2-en delen om tegelijkertijd ook andere dingen die moeten gebeuren, te doen. Zie dat niet als een afwijzing, maar dat begrijp je vast wel.

Ik denk dat het helemaal goed gaat komen met jullie. Als je twijfelt of je te vaak of te lang belt, dan kun je het haar het beste vragen. Dan kan zij het duidelijk maken en kunnen jullie eventueel afspraken maken hoe vaak en wanneer jullie afspreken. In ‘noodgevallen’ vindt ze het vast niet erg dat je contact opneemt.

Volgens mij heb ik de belangrijkste dingen wel genoemd en ik wens je er succes mee.

Fijn dat je hulp krijgt van verschillende kanten 

Ik lees het wel als je nieuws hebt en natuurlijk ben ik ook benieuwd wat voor tips andere forumgebruikers voor jou hebben.

Misschien noemen die dingen op waar ik helemaal niet aan gedacht heb of zijn het gewoon dingen die jou steun geven.

Ik ben benieuwd. Iedereen is welkom om te reageren op zijn/haar eigen manier.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms  

Dankjewel! 

Ik heb weer een erge terugval in mijn ARFID, ik eet alleen nog maar witte pasta, en wit tijgerbrood geroosterd met margarine…. niet zo goed maar ja, het is gewoon even te zwaar allemaal. Ik heb weer overgegeven en ben nu weer zo bang.

Ik heb een lijstje opgesteld met dingen die ik wil bespreken woensdag. Ik heb haar al ingelicht over mijn wantrouwen richting hulpverleners, en ze gaf ook aan dat vertrouwen dan voor nu eerst het belangrijkste is, en we daarna verder kijken. 

Wat helpt met vertrouwen krijgen?
1. Als iemand veel praat, geen korte zinnen terugzegt en geen lange stiltes laat vallen (laat me niet zitten in een stilte als ik niet weet wat te zeggen, maar help me juist).
2. Als ik een beetje weet hoe iemand is, het gesprek voorspelbaarder wordt.
3. Als ik merk dat iemand interesse in mij toont.
4. Als iemand geduldig met mij is als ik het spannend vind.
5. Als iemand niet oordeelt over wat ik zeg, en mij in mijn waarde laat.
6. Als iemand de dingen die diegene van mij verwacht, duidelijk aangeeft, zodat ik niet hoef te gaan raden wat je van mij verwacht.
7. Als iemand gewoon reageert op mij als een mens, en geen perfect sociale antwoorden geeft.
8. Als iemand eerlijk tegen mij is (en ik merk het als je liegt!).
9. Als iemand niet tegen mij zegt dat ik te lastig ben of complex.
10. Als iemand geen dingen doorvertelt aan andere mensen.

Deze wil ik gaan uitprinten zodat ze het kan lezen en dan hoop ik dat ze het serieus neemt…

Alles voelt nu even te veel en ik ben zo moe van alles…

Groetjes Heleen

Hoi ​@Heleen2 

vervelend dat het eten lastig is, maar gelukkig heb je iets gevonden dat je lekker vindt. Nou, dan maar witte pasta en geroosterd brood. Misschien zeggen anderen dat dat niet zo goed is, maar helemaal niks eten lijkt me ook niet goed, dus….gewoon eten waar je op dat moment zin in hebt en wat goed gaat.

Het is wel een beetje spannend allemaal, die nieuwe afspraken met nog onbekende mensen. Misschien heeft dat ook wel invloed op het eten. Hopelijk gaat het beter als je over een paar dagen kennis gemaakt hebt en je een beetje beter weet wie het is en hoe ze is en doet.

Ik kan wel zeggen dat het goed komt, maar jij moet je bij haar op je gemak voelen.

Wat ik tot nu toe gehoord heb, is ze begripvol en geduldig en vindt ze het, net als jij, denk ik, ook belangrijk om een goed vertrouwen te hebben. Dat is woensdag iig nummer 1 om aan te werken.

Dat is beter dan dat ze gelijk met lijstjes komt hoe je het beste kunt verhuizen en zo.

Elkaar eerst beter leren kennen en weten wat je aan elkaar hebt. Daarna komen alle andere dingen aan bod.

Trouwens goed dat dat lijstje hebt gemaakt! Dan is dat alvast duidelijk.

Ik zie er geen 'rare’ of ‘ongewone’ dingen in staan. Het geeft duidelijkheid en je noemt punten die voor jou belangrijk zijn. Dingen goed uitleggen en dat je er niet naar moet gaan raden wat ze bedoelt. Goede uitleg is belangrijk en geeft duidelijkheid.

Iemand die gewoon een lijstje afloopt, daar heb je niks aan als je daarna nog niet weet wat je er mee kunt.

Iedereen heeft een soort van gebruiksaanwijzing, dus is het niet anders dan normaal om elkaar eerst wat beter te leren kennen.

Heb je die eerste afspraak in jouw nieuwe huis of ga je naar haar? Gewoon nieuwsgierigheid van mij  Je hoeft er niet op de antwoorden hoor.

Oh ja, ik kwam net thuis, las jouw berichtje en dacht: ‘ik ga er gelijk maar even op antwoorden’. Dan hoef je niet langer op een reactie te wachten en kun je dit op het gemakje lezen.

Dan is er ook nog wat langer tijd voordat je die afspraak hebt en misschien wil je nog iets anders posten. Ik zie het wel, als het komt.

Voor nu, probeer wat uit te rusten en wat leuke dingen te doen. Ik denk dat je al genoeg gedaan heb in de voorbereiding van het kennismakingsgesprek.

Je hebt een afspraak, Je hebt een lijstje. In principe heb je genoeg en schiet er je nog iets te binnen, dan kun je nog bij het lijstje toevoegen en uitprinten of gewoon met pen er nog bijschrijven.

Ik ga dit berichtje vanavond nog maar gelijk versturen, dan kun je het lezen wanneer je tijd hebt en zien wat je ermee doet.

Ik wens je een goede nachtrust en witte pasta is dat net als een soort Nutella, maar dan alleen wit….lijkt me wel lekker om ook eens uit te proberen 

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hoi!

Ik bedoel met witte pasta, pastastrikjes zonder saus haha, geen chocola oid :)

Woensdag is de hulpverlener gekomen, ze kwam naar mijn nieuwe huis. Ze was heel aardig, maar het ging wel een beetje te snel allemaal en ze had tijdsstress, wat ik niet zo fijn vond. Ze gaf aan dat ik moet vragen om 2u per week ipv 1. Dat heb ik vandaag gedaan, maar niet gekregen helaas. Die hulpverlener vindt namelijk dat ik eerst op mezelf moet…. maar ik heb die uren nodig voordat ik op mezelf woon dus ja complete paniek in mijn hoofd nu. 

Op dit moment bestaat het eten uit de witte boterham, en mie. Pasta is ook onveilig geworden, en ik ben verkouden geworden door vitamine te kort, allemaal gezeik. De hulpverlener heb ik hier wel eerlijk over verteld, en ze zei dat mijn ARFID is getriggerd door het lange misbruik, ze zei het zo (ik weet niet of dat zo mag hier, maar dat merk ik wel): '’Als je langdurig een man moest pijpen zonder dat je dat wilde, en je daarvan moest overgeven, dan heb je dezelfde associatie met eten, en krijg je ook die kokneigingen al als er maar iets in je mond zit.'’ Daar kan ik me wel in vinden denk ik. Wel weer super confronterend. 

Volgende week gaat mn leidinggevende weg op mijn werk, en de dienstindeler, met die laatste heb ik wel oke contact nu prive ook dat is wel leuk. Mijn vriendin krijgt deze week ergens een baby, ze is al een week over tijd. 

Morgen ga ik naar de bedrijfsarts om een medische ontziemaatregel aan te vragen voor vroege diensten op mijn werk ivm ptss en het slechte slapen. Dan krijg ik hopelijk iets meer rust qua werk enzo. Ik ben wel bang voor haat vanuit mijn collega's, aangezien de meesten niet van vroeg houden….en ze door mij dan meer vroegen krijgen. Maar de dienstindeler zei ook tegen me dat iedereen egoïstisch is, en ze er ook niks aan hebben als ik een burn out krijg. 

De afgelopen week heb ik niet gereageerd, ik heb het wel gelezen ter bemoediging, een paar keer haha. Maar ik had het echt heel zwaar, 113 had het ook zwaar met mij in leven houden, ik zag het allemaal niet meer zitten...Ik probeer elke keer rustig te blijven maar in de avonden en nachten overspoelt alles me zo ontzettend. 

Ik heb wel zaterdag een poes gevonden!! Coco heet ze, en ze is 1 jaar en 4 maanden oud. Ik ken de mensen van wie ze nu is, en ze moet weg omdat ze niet goed met hun andere kat overweg kan. Ik mag Coco kopen zodra ik op mezelf woon en ben er echt super blij mee. Morgen ga ik kennismaken met Coco, en ik hoop zo dat ze me ook leuk vindt! 

Woensdag heb ik een intakegesprek bij de ggz, dat vind ik ook echt doodeng, maar dan krijg ik hopelijk wel snel een behandeling nu. Al met al, ben ik helemaal op…. nog een week dan heb ik 2,5 week vakantie van mn full time baan. 

Hoi ​@Heleen2 

dit keer een paar quotes, iets om over na te denken…..

It’s YOU vs You

It's only failute, if you don't try

Real succes takes consistency…. Not massive jumps

Your only limit is your mind

Volgende keer, als ik wat meer tijd heb, weer meer tekst…

Succes morgen. Elke dag een stapje…..

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Haha dankje.

ik heb vechtsport gedaan dus vooral die laatste vind ik leuk :)

Gisteren bij de bedrijfsarts geweest….Ik krijg waarschijnlijk een vrijstelling voor vroege diensten op mijn werk, maar heel misschien krijgt het bedrijf ook het advies om mij tijdelijk op non actief te zetten ivm de psychische problemen….Dat laatste wil ik echt niet! Ik krijg hier morgen een bericht over dus echt super spannend…

Ik ben gisteren ook bij Coco geweest, de poes. Coco is echt een schatje! Ze houdt zo erg van knuffelen en ze voelt je emoties ook erg goed aan. Ik kan echt niet wachten tot ze van mij is. Ik heb wel vast een verzekering afgesloten voor haar, ook omdat het huidige baasje geen geld heeft voor medische problemen. Vrijdag gaan we haar alvast laten steriliseren en chippen, haar huidige baasje brengt haar en ik ga haar ophalen, want dan moet ze werken. Haar huidige baasje is ook echt super aardig, en ze is even oud! Ik zie het ook nog wel gebeuren dat we vrienden worden hihi.

Vanmorgen had ik intake bij de ggz, echt super spannend ook...Ik heb ze eerlijk alles verteld, maar nu twijfelen ze toch nog of ze mij wel kunnen helpen. Ze hebben morgen een vergadering en gaan dan overleggen, en dan krijg ik morgen ook bericht daarover. Er staat voor mij super veel druk op, want het is de laatste ggz die het mogelijk wil proberen. 

Morgen een spannende dag dus...heb ook morgen vroege dienst dus dat is ook ff flink beroerd. 

Hoi ​@Heleen2 

ik wil toch even snel op iets reageren. Ik weet dat de GGZ morgen pas met een advies komt en je nu nog niet weet wat dat zal zijn.

Het kan dus alsnog een positief advies zijn, maar dat ze nu na een intake van een paar uur twijfelen of ze je wel kunnen helpen, vind ik vreemd.

Ze zetten je wel een jaar lang op een wachtlijst en misschien wacht je voor niks, als ze besluiten dat ze niks voor je kunnen doen.

Het lijkt mij logisch dat je al een soort van intake doet voordat je iemand op een ellenlange wachtlijst zet….

Hadden ze dat gesprek van vandaag niet een jaar geleden al kunnen doen? Of zijn er in de tussentijd veranderingen gekomen in jouw hulpvraag?

Hopelijk komt er morgen toch een positief verhaal van de GGZ. Ik vind wel dat ze sws met een goed verhaal moeten komen. Ze hebben je al heel lang laten wachten.

Ze kunnen niet gewoon zeggen dat ze geen behandelplan hebben.

Ze zijn het jou wel schuldig om hun uiterste best te doen.

Is er een alternatief? En wie gaat dat dan doen?

Nou ja, ik ben net als jij heel benieuwd waar ze mee komen.

Ik wens je alvast sterkte tijdens het afwachten.

Ik ga dit maar snel posten, dan kan het nog door de check.

Over andere dingen reageer ik later wel.

Wel leuk, die poes...mijn broer zei al tegen mij dat ie Coco heet en niet Choco. Hij denk zeker dat ik gek ben…….oké ik hou van chocola, maar ik weet dat niet alles om chocola draait….dat verhaal van die witte pasta zal ik nog wel even aan moeten horen van hem…..een foutje maken kan iedereen. Btw, ik hou (en mijn broer ook niet) van volkoren pasta, maar wel met een beetje saus en gehakt ofzo.

Tot later.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms 

Hoi hoi,

De ggz heeft me geaccepteerd, op de voorwaarde dat ik 2 hulpverleners krijg, zodat ze de last wat kunnen verdelen...voel me nu echt een psychopaat…

De reden dat de meeste ggz wachten tot de intake is, omdat ze vanaf de intake verantwoordelijk voor jou zijn. Nu was de ggz dus die 1,5 jaar niet verantwoordelijk voor mij, maar de huisarts. Vandaar dat ze het zo doen….Na intake ben je zeg maar in behandeling, ook al kan je daarna soms nog maanden moeten wachten. 

Ook heb ik een vrijstelling gekregen op mijn werk voor vroege diensten, dat stelt mij echt heel erg gerust. Ook het advies van de bedrijfsarts om te kijken hoe het gaat met full time werken en anders mss 3 dagen per week en die andere 2 op ziek.

Mijn teammanager is nu vertrokken, zo ook mijn dienstindeler waar ik heel goed mee kon, maar ik heb nog goed contact met haar via de app en ze komt een keer in mijn huis kijken als ik verhuisd ben. De verhuizing komt nu steeds dichterbij, het streven is over 2 weken….

Ik heb ook weer een gesprek gehad met de hulpverlener van autisme ondersteuning, maar ik vond het niet heel fijn, ze moest veel administratie doen en had eigenlijk weinig oog voor mij. Ze zag het wel zelf ook in en heeft gezegd dat we volgende week een spel gaan doen, dat is veel leuker. Alleen gisteren ging ze ineens een mail sturen naar de indicator van de gemeente, dat had ze van te voren helemaal niet gezegd, dus nu ben ik boos op haar. Heb dit haar ook gestuurd dat ik dat niet leuk vindt. Ze had het op z'n mist kunnen vertellen dat ze dat van plan was. 

Nog iets anders….Ik word de laatste tijd erg gepest op mijn werk, eigenlijk vanaf het begin al wel, maar nu wordt het wel erger. Mijn vorige teammanager (die nu weg is) zei dat het aan mij lag, want ik heb autisme en ik communiceer anders dan anderen. Maar ik ben beter geworden in het communiceren en ik ben heel bewust van hoe ik dingen moet zeggen, maar het pesten wordt steeds erger. Ook de bedrijfspsycholoog die ze hierop gezet hebben, om mij te leren hoe ik moet communiceren, zegt dat dit niet aan mij ligt. Ze negeren ze steeds, respecteren mij niet en luisteren ook niet naar mij in mijn functie. Ze lachen me uit en geven me expres minder pauze dan de rest. Een collega van me zei dat het haar ook opgevallen is ook al werken we mss 10x per jaar samen (zij doet bijna alleen maar vroeg, en ik bijna nooit). Ook schreeuwen ze tegen mij in het werk, zelfs op random momenten. Aangezien ik ptss heb, triggert dat enorm. Maandag heb ik na m'n werk gewoon eerst in m'n auto zitten huilen van verdriet. Gelukkig heb ik nu 2,5 week vakantie.

Nu heeft die dienstindeler, die dus ook soort van mijn vriendin nu is, tegen de vervangende teammanager gezegd dat het niet oke is en dat het haar ook opgevallen is dat ze mij niet normaal behandelen. Ik hoop dat zij misschien wel inziet dat dit niet langer kan zo, en dat het niet aan mij ligt...

Ik merk dat ik de vakantie moeilijk vind, ik ben druk met dingen waar ik niet goed in ben, zoals verven in mijn huis, keuken inruimen, dozen uitpakken, dingen schoonmaken die zo vies zijn dat ik niet eens weet waar ik moet beginnen…. heb nu wel alle spullen voor de keuken uitgepakt, in de vaatwasser gedaan en daarna grotendeels in de kastjes al. Volgende week komen ze de trap bekleden en het gasfornuis aansluiten, en dan moet de badkamervloer nog en dan is het huis zo goed als bewoonbaar.

Ik kijk er wel naar uit om uit huis te gaan, want het is veel gezeik hier thuis, maar vind het ook super spannend.

Hoi ​@Heleen2 

er is weer van alles gebeurd lees ik.

Zelf was ik er ook even tussenuit op vakantie.

Ik denk dat het handig is dat ik per onderwerp even alles langs loop. Ik hoop dat dit ook voor jou werkt.

Soms zal er wel wat overlap zijn, maar op zich lijkt me het voor dit moment de beste optie. We kijken wel even of dat ook echt zo is en tips zijn natuurlijk altijd welkom 

GGZ

ik schrok even van hun eerste reactie over of ze je wel kunnen helpen. Door jouw uitleg snap ik dat de intake nu pas geleden is gedaan, omdat ze vanaf dat moment ook verantwoordelijk voor jou zijn. Nog beter zou het natuurlijk zijn als de wachtlijsten ingekort kunnen worden en iedereen sws sneller geholpen wordt….

Maar goed, iedereen heeft met de bestaande situatie te maken.

Goed nieuws dat ze jou geaccepteerd hebben op voorwaarde dat je een tweede hulpverlener krijgt.

Duurt dit nog lang of starten ze binnenkort echt?

Op zich wel fijn dat er dan 2 personen zijn. Hopelijk is er dan sws altijd één aanspreekbaar. Tenminste, ik hoop niet dat ze tegelijkertijd vakantie o.i.d. hebben. Weet je al hoe dat er in de praktijk uit gaat zien? Hebben ze allebei verschillende 'taken’ of doen ze samen de hele taak? Of is dat nog te vroeg om daar iets van te zeggen?

Er is iig een beslissing genomen om te starten.

Werk

jammer om te horen dat je op het werk gepest wordt. Je had er eerder al iets over gezegd en is het nu kennelijk nog steeds zo. Gelukkig zijn er ook anderen die dat opgevallen is en daar iets van vinden en zeggen. Ik zou zeggen dat het erg 'kinderachtig’, onvolwassen en daarnaast vooral erg vervelend is voor jou.

Nu het ook door anderen (dienstindeler en bedrijfspsycholoog) gesignaleerd is, hoop ik dat er echt iets aan wordt gedaan. Je hebt medestanders en hopelijk is de boodschap ook bij de nieuwe vervangende teammanager aangekomen, zodat die de juiste stappen kan nemen.

Bedrijfsarts

goed dat je nu vrijstelling van vroege diensten hebt. Dat geeft wat 'lucht’, denk ik. De bedrijfsarts heeft goed meegedacht, ook (alvast) over eventueel minder werken. Hij/zij ziet kennelijk ook wel in dat op non-actief stellen jou niet echt het beste helpt. Beter iets minder of op andere tijden dan helemaal (tijdelijk) stoppen

Verhuizing

Een verhuizing is altijd wel veel gedoe. Eerst moet je bedenken wat je nodig hebt in je nieuwe huis. Dan kijken of je het al hebt en of je dat dan mee wilt nemen of nieuw moet/wil aanschaffen. Dan moet je zorgen dat alles 'schoon’ en bruikbaar is en tenslotte ook nog op een handige plaats gaan bewaren.

Ik snap dat het wel handig is als iemand je daar bij helpt. Jammer dat er (nu nog) veel tijd zit in administratie. Hopelijk verandert dat snel in meer praktische hulp. Binnenkort gaan jullie een 'spel’ doen en dat lijkt meer op praktische hulp en hopelijk werkt dat goed. In het begin is het toch even aftasten en elkaar wat beter leren kennen.

Goed dat je hebt gezegd dat je liever eerder had gehoord dat ze een mail naar de indicator van de gemeente stuurde. Hopelijk is die boodschap overgekomen en gaat zoiets niet nog een keer gebeuren. Waarschijnlijk had zij niet de bedoeling om het expres te doen. Ik denk dat ze nog even moet wennen aan de afspraken/voorstellen op jouw wensenlijstje.

Wel jammer dat er een beetje onduidelijkheid is over die 2 uur per week die eigenlijk nodig hebt…. Beetje een vreemd verhaal. Je hebt (meer) hulp nodig bij het verhuizen, maar daarvoor kom je pas in aanmerking als je verhuisd bent Hopelijk snapt de hulpverlener ook dat dit totaal niet logisch is…

Het voordeel van zelf verven is dat je iig zelf de kleuren kan uitkiezen….verder krijg je wat meer praktische ervaring en later kun je altijd nog een andere kleur kiezen als je dat wilt. Je hebt dan al ervaring…. Natuurlijk doe je het de eerste keer het liefst gelik goed, maar ik probeer er een positieve draai aan te geven.

Je hebt al genoeg aan je hoofd, dus zit je niet op extra werk te wachten, maar je hoeft er later ook weer niet bang voor te zijn om op jouw eigen tempo en voorwaarden, er iets aan te veranderen. Straks ben je net als Bob de Bouwer een klusser die dat wel aan kan 

Bovendien hoef je dan niet het hele huis aan te pakken, maar alleen wat dingetjes nog mooier te maken. Kun je later ook zeggen dat je dat schilderwerk zelf hebt gedaan en de complimenten ook zelf ontvangen.

Binnenkort nog wat dingen die kennelijk al op de planning staan (trap, badkamervloer en gasfornuis) en dan ben je op zich zover dat je er kunt wonen.

Dat klinkt alsof het de goede kant op gaat.

Coco

Leuk dat een eerste kennismaking goed voelde en dat jullie al een soort klik hadden. Je laat er geen gras over groeien en bent al aan de slag gegaan voor wat betreft de verzekering en controles bij de dierenarts. Misschien heb je het al eerder verteld, maar woont Coco en haar baasje nu in de buurt van jouw nieuwe huis? Ze zeggen toch wel eens dat poezen na een verhuizing soms (per ongeluk) weer naar hun ‘oude’ huis teruglopen. Als dat vlakbij jouw nieuwe huis is, dan hoef je niet ver te gaan zoeken. Of is Coco meer een ‘binnen’ poes en slentert niet de hele wijk door op zoek naar avontuur 

Nieuwe vrienden

fijn dat je goed contact hebt met het (oude) baasje van Coco en jouw (oude) dienstindeler. Leuk om af en toe af te spreken.

Vrije tijd

ik zat zo te denken dat als de verhuizing voorbij is en je in rustiger vaarwater bent gekomen dat er meer tijd is om andere dingen te doen…. ik las in een reactie dat je aan vechtsport hebt gedaan en misschien is dat iets om weer op te pakken...zo maar een idee en het hoeft natuurlijk niet per se op hoog niveau te zijn...

Ik hoop dat ik ‘alles’ beantwoord heb en anders hoor ik het graag.

Oh ja, natuurlijk hoop ik dat het goed/beter gaat met je lichamelijke gezondheid en je minder last hebt van verkoudheid of andere 'kwaaltjes’. Je hebt het vast zelf ook al bedacht dat als je minder vitamines e.d. binnen krijgt bij het eten dat je ook (tijdelijk) extra vitamines en zo kunt nemen in bijvoorbeeld een bruistablet. Dan hoef je niet echt een tablet of zo te slikken. Waarschijnlijk is deze info overbodig, maar toch kan ik het niet nalaten om 'm te geven 

Rest mij nog om je succes te wensen met alles wat je nu bezig houdt en je komt echt elke keer dichter bij jouw doel: op jezelf wonen met Coco en nieuwe vriendschappen hebben en uitbreiden.

Btw, iedereen is welkom om op dit topic te reageren.  Alle tips kunnen helpen.

Groetjes,

M&M's

​@M en Ms