Hallo allemaal,

Mischien hebben jullie mijn eerdere topic gelezen over maar de huisarts gaan, dit is een weer het vervolg van "mijn" verhaal.

De afspraak bijn mijn huisarts is goed gelopen. Ik had een hele begripvolle huisarts, die ondanks al mijn spanningen toch ergens mij op mijn gemak stelden. Ik voelde me ook echt serieus genomen. 

Mijn gevoelens klopte. Ik stelde me niet aan er is echt iets aan de hand. Mijn huisarts kreeg na mijn verhaal ook een sterk vermoeden dat ik dus wel daagdwerkelijk een eetstoornis heb en heb nu een doorverwijzing naar een eetstoornis traject bij een ggz instelling. 

De bevestiging van mijn vermoede was ook wel gelijk weer heel confronterend, want zoals mijn eetstoornis en ikzelf wilde dat dit mee valde. 

Later die dag viel het kwartje dat ik waarschijnlijk een serieus en zwaar traject zou in gaan en dit ook wel een ernstige impact zou maken. Ik zie er tegen op en wil eigenlijk weer weg rennen, maar ook iets verlangt naar het herstel. 

Waarschijnlijk wordt er morgen al contact opgenomen worden met mij en zal de intake waarschijnlijk al over twee weken zijn. Dit is sneller dan ik dacht. 

Gevoelens wisselen per moment van hoopvol en verlamgend naar herstel, angst voor de behanding en weg vallen van controle tot deprisieve gedachten dat het nooit beter word.

Het is nog langzaam aan het bezinken en aan het verwerken. 

Hoe kom ik deze tijd goed door? 

De tekst is aangepast omdat deze in strijd was met communityregel 3. Plaats op de community geen persoonsgegevens.