Heyhey iedereen, ik heb ff hulp nodig voor een nieuwe visie ...

Ik had enkele jaren een slechte 'relatie' sinds die relatie blokte ik alles af die met liefde, relaties of jongens te maken kon hebben. In deze relatie had ik allesbehalve goede ervaringen, zo hield hij nooit mijn hand vast of in het openbaar was er nooit iets van affectie, maar eens we uit het publieke waren moest het volgens zijn normen. Als we knuffelden zette hij me op zijn schoot en trok en duw aan me voor zijn plezier. Vanaf dat moment heb ik gezworen dat ik dit nooit meer zou doen of ervaren. Ik had een enorme afkeer naar alles die er mee te maken had en zeker met seks enz hier was ik soort van 'vies' van of bang van.

Nu heb ik midden december een jongen leren kennen waar ik nu 2 maand officieel mee samen ben, hij communiceert enorm goed en wil altijd doen waar ik me goed bij voel. Hij vraagt of ik oké ben om de zoveel tijd, vraagt of hij (bv. eerste keren dat we knuffelden tot nu nog steeds, legde hij zijn handen altijd op mijn rug en hij zou ze niet verleggen, wat hij nog steeds niet heeft gedaan tot ik deze zou verplaatsen)

Nu hebben we de laatste twee keer dat we afspraken redelijk intiem gekust en op het moment zelf zit ik zo in het moment dat het allemaal perfect lijkt, ik denk niet te veel meer na en ga mee in het moment omdat dit ook gewoon is wat mijn lichaam wil. Hij vraagt telkens om de zoveel tijd of ik oké ben, of alles oké is en voelt mij ook heel goed aan. Ook laat hij me altijd op zijn schoot zitten en gaat hij dit niet omkeren omdat hij weet dat ik het daar benauwd van krijg etc.

Maar achteraf wordt ik bang, ga ik te snel? is het wel normaal dat je dit zo graag opnieuw wil ervaren? ik dacht dat ik dit zou kunnen onderdrukken maar telkens we bij elkaar zijn (nu hadden we elkaar 2 weken niet meer gezien) maar dan gebeurd het, dan geven we een kus en al snel zit ik op zijn schoot in zitten we zo in het moment. (Alles blijft boven de kleren btw zeker boven t-shirt en broek) maar gewoon die ervaring alleen maakt me achteraf 'bang'. Ik wil het zo graag en het is zeker wat we allebei oké vinden enz het kussen maar achteraf wordt ik bang, ik denk omdat het zo vlot gaat, omdat ik niet hoeft te denken en omdat ik ook gehoord en begrepen wordt. Dit ben ik namelijk absoluut niet gewend en ik weet eigenlijk echt niet meer wat te voelen of denken ... Kan iemand me helpen?