10 dagen alleen thuis
Beste lezer,
Ik ben een jongen van 22 jaar. Over een week, dus vanaf donderdag 9 juli, ben ik 10 dagen alleen thuis. Dit komt omdat mijn ouders vanaf donderdag 9 juli op vakantie zijn met de caravan. Ik ben alleen thuis tot en met zaterdag 19 juli. Ik tel zondag 20 juli niet mee, omdat ik op die dag vroeg moet vertrekken richting Schiphol en om 15:10 uur naar Zuid-Frankrijk vlieg, waar mijn ouders mij komen ophalen op de airport.
Ik woon nog thuis, dus het is voor mij best moeilijk om hier overheen te stappen. De angst die langzaam ontstaat - een week van tevoren - is dat ik me alleen ga voelen. Dit uit zich dan in het feit dat ik eigenlijk een beetje aan tafel zit en me een gevoel van eenzaamheid bekruipt. Ik probeer dan te kijken of ik toch met iemand contact kan zoeken, maar als dit niet lukt, probeer ik mijn aandacht te verleggen. Vaak ga ik dan tv kijken en dan gaat het wel weer, maar ik weet gewoon dat dit soort momenten gaan komen. Ik snap alleen niet waarom dit gevoel op komt zetten terwijl ik nog helemaal niet weet hoe ik het ga vinden.
Ik vind het lastig om precies te omschrijven wat ik voel, maar het is het gevoel dat je in een leeg huis bent, waar normaal altijd iemand is. Ik voel me nu soms al alleen, terwijl mijn ouders gewoon thuis zijn. Ik wil hier eigenlijk niet in blijven hangen, omdat ik ook vind dat het een leermoment kan zijn. Tenslotte moet het er een keer van komen, want anders wordt de drempel om eens een paar dagen alleen thuis te zijn alleen maar groter.
De helpende gedachten zijn:
- dat ik zeven van de tien dagen gewoon van 8:00 tot 17:00 uur werk en ik dus alleen de avond alleen ben;
- dat ik twee avonden daarvan iets heb gepland en daarom laat thuis ben;
- dat ik bij familie langs kan gaan of een goede vriend of vriendin bellen of appen.
In het weekend van 12 juli komt er misschien iemand op bezoek of ga op langs bij mijn ouders die op de camping in Limburg staan, maar dit is nog niet zeker. Ook zaterdag 19 juli heb ik volgepland. Dat is trouwens de dag dat ik moet inpakken en nog wat dingen in het huis moet afronden voordat ik de volgende dag kan vertrekken, dus om die dag maak ik me niet zo’n zorgen.
Alles overwegend denk ik soms dat ik me aanstel en dat het eigenlijk best meevalt. Dat gevoel dat het meevalt heb ik ook echt wel, maar soms komt het nare gevoel weer opzetten en ik weet niet hoe ik dan de knop om kan zetten. Ik vind ook echt dat het wel een keer goed is om bovenstaande juist te zien als een uitdaging en niet als een belemmering, maar dit lukt dus niet altijd.
Heeft iemand tips?
Bij voorbaat dank!